Nieuws-Zeeland

Tijd voor de laatste nieuwtjes uit Nieuw Zeeland, ofwel Nieuws-Zeeland. Donderdagavond kwamen we aan in Franz Josef, de stad, of zeg maar eerder dorp, die bestaat uit twee straten. Heel indrukwekkend was het niet, maar we kwamen voor een bepaald doel: de ijsgletsjer. Op vrijdag rolden we vroeg uit bed voor een ontbijtje, om vervolgens aan een flinke hiking te beginnen. We werden heel handig weggebracht met de auto door de man van de receptie. De Roberts Point Hiking was een wandeling van ruim 4,5 uur met op het eind een heel goed zicht op de ijsgletsjer. Super gaaf, want deze gletsjer smelt zo hard dat deze er over tien jaar niet meer zal staan. Die moesten we dus zien!! We moesten hiervoor over rivieren klauteren, over ongelijke stenen lopen, door zand en een zompig bad van blaadjes en viezigheid wandelen... Maar we hadden het er natuurlijk voor over. Na bijna 4 uur wandelen waren we nog niet op het einde, en kwamen we iemand tegen die op de terugweg was. Zij vertelde dat ze nog een uur was doorgelopen richting het einde, maar nog steeds de gletsjer niet had gezien. We hebben toen besloten om te eten, en daarna om te draaien omdat we anders niet voor het donker terug waren. Wat een domper, we hebben die hele gletsjer dus niet eens gezien na zo'n flinke wandeling! De tijdindicatie van 4,5 uur die werd gegeven voor de wandeling was voor de heen- en terugweg en we hadden niet mega sloom gelopen of lange pauzes gehouden... Erg raar dus dat we het einde niet hadden gehaald na uren wandelen.

Gelukkig hadden we de dag erna ook nog in Franz Josef, als poging 2 om de ijsgletsjer te zien. Dit keer was het weer sowieso beter: geen bewolking en mist! We werden wederom afgezet door de man van de receptie (wat een luxe) en begonnen toen aan een andere wandeling met een tijdindicatie van 1,5 uur. Deze wandeling was een stuk makkelijker. Het was bijna helemaal gelijkvloers en niet over de bergen. Het grappige was dat het zo'n helder weer was, dat we met het aanrijden al de punt van de gletsjer zagen!!! Aan het eind van de eenvoudige wandeling stond je voor de ijsgletsjer. Gelukkig, daar was 'ie dan! Het zag eruit als een besneeuwde berg, maar dan met een blauwige ijsgloed eroverheen. Het was heel leuk om te zien, maar wel ironisch dat we hem na een zware mega hiking niet konden zien en op de tweede dag in no-time konden bewonderen. Gelukkig waren beide wandelingen de moeite waard, en hadden we ook heel erg genoten van de hiking de dag ervoor. Want die natuur hier in Nieuw-Zeeland, die is niet te beschrijven! Alles is zo mooi groen, zo levendig.... Ongelooflijk!

In de avond bood de man van de receptie aan om naar een meer te gaan met z'n allen, wat een prachtige plek moest zijn. Dit meer had de eigenschap van een spiegel: het weerkaatste alles, dus zelfs de sterren aan de hemel! Eenmaal daar aangekomen, stonden we op een rijtje allemaal naar de lucht te kijken. Het was super helder, dus we hadden een geweldig mooie sterrenhemel boven ons hoofd. Nadat onze ogen ietwat gewend waren aan het donker (want je zag werkelijk geen hand voor ogen), begonnen we de weerkaatsing in het meer te zien. Het was zo bizar! Het voelde alsof je tussenin de sterren stond, want overal waren ze nu te zien. Op een gegeven moment stond ik naar de sterren in de lucht te staren, en toen zag ik... Voor het éérst in mijn leven... Kráákhelder... Een vallende ster!!! Ik geloofde het nauwelijks als mense zeiden 'ik zag een vallende ster', en vond dat altijd wel 'héél toevallig'... Maar nu zag ik het zelf! Het was kei mooi! Ik had amper tijd om een wens te doen, en toen zag ik in de verte zelfs een tweede vallende ster. Wauw, ik was blij dat ik was meegegaan deze avond.

Op zondag hadden we weer een mega lange busreis in het vooruitzicht. Van 09:00 tot 19:30 hebben we moeten reizen. De bus stopte regelmatig, zelfs af en toe bij toeristische plekken om foto's te maken. Zo stopte we ook bij de 'pancake rocks', dat was heel mooi! Dit zijn rotsen die uit heel veel lagen bestaan, als een soort stapel pannenkoeken. Deze rotsen stonden in de zee, en hadden allerlei gaten waar de zee met flinke kracht doorheen stroomde. Op deze manier had je op plekken dat er een soort sproeier ontstond, waardoor je in combinatie met de felle zon super heldere regenbogen zag ontstaan. Wat een geluk dat we dit konden zien. We hebben misschien wel 5 á 6 verschillende regenbogen gespot daar!

Op zondagavond kwamen we laat aan in het hostel, hebben we wat simpels gegeten en zijn we naar bed gegaan. Maandag hebben we in het stadje Nelson de hele dag gewinkeld. We hadden het vooruitzicht dat Els terug naar Nederland zou gaan aan het eind van Nieuw-Zeeland, wat betekende dat we spullen konden meegeven! Eindelijk winkelen zonder het idee "dat moet ik dan maanden meesjouwen", heerlijk! In de avond zijn we uit eten geweest, wat echt tijden geleden was voor ons. Ik bestelde vertrouwd kipsaté, maar zoals ik stiekem al wel had verwacht was dit niet de goede Nederlandse saté die ik zo lekker vind. De buitenlandse satésaus horen ze geen satésaus te noemen, maar ondanks dat was het heel lekker!

Dinsdag zijn we met de bus en boot naar Abel Tasman Nationaal Park gegaan. Dit is het kleinste nationaal park van Nieuw-Zeeland, maar er is geen gebrek aan mooie natuur. We zijn met de boot langs de hotspots gevaren en hebben vervolgens een wandeling gemaakt van een kleine 4 uur. Het weer werkte goed mee, want we hadden een strak blauwe lucht en een zonnetje. Heerlijk, zo'n winterse frisse lucht en dan een zonnetje om het een beetje warm te houden. In de avond hebben we lekker Domino's pizza op (ik vind mezelf inmiddels al wel VIP daar) en gerelaxt. Relaxen is de laatste 1,5 week voor mij: lezen. Els gaf in Christchurch een mega dik leesboek, van maar liefst 510 pagina's. Ik heb nooit veel gelezen, laat staan een dik boek, en wanneer je 'vroeger' (daar spreekt oma Suus hoor) op school 3 boeken moest lezen, las ik 3 samenvattingen op internet. Maar op mijn reis haal ik alles in. Ik ben de uitdaging aangegaan om alle 510 pagina's in Nieuw-Zeeland te lezen (1,5 a 2 weken de tijd) om het boek vervolgens mee terug te kunnen geven (anders sleur ik 3 kg aan dik-boek mee in mijn veel-te-volle backpack). En whhhaaaaa, het bevalt me goed. Het is kei spannend en ik vind het kei leuk. Blijk ik toch een dochter te zijn van leesfreak mama en een zus van leesfreak Leona :-). Voor de geïnteresseerde, het boek heet 'het verloren symbool', van Dan Brown.

Woensdag stond er weer een lange busreis op de planning, van Nelson terug naar Christchurch, omdat we de dag erna een vlucht hadden. We hebben nu een rondje Zuidereiland Nieuw-Zeeland gedaan in twee weken. Om alles te zien hebben we veel in de bus gezeten, maar dat was geen straf met de uitzichten die je dan hebt. Mooie gebergten, ongerepte natuur, de zee en heel veel schapen!

In de avond heb ik mijn backpack klaargemaakt voor het volgende land. Vaarwel kou, dus vaarwel sjaal, muts, handschoenen, nep-Uggs, spijkerbroeken, trui en shirts met lange mouwen. De jurkjes en korte broekjes zitten weer bovenin de backpack, en de thermokleding is ingeruild voor zonnebrand en insectenspray. Op onze laatste dag (vandaag) zijn we nog naar een dierentuin gegaan, om een kiwi te spotten. Met kiwi bedoel ik niet het fruit wat we ook in Nederland gewoon verkopen, maar de diertjes waar Nieuw-Zeeland om bekend staat. Heel schattig, het is een soort bolle grote vogel met een hele lange snavel. Hebben we die ook mooi gezien, anders kon ik Nieuw-Zeeland niet met een goed gevoel verlaten!

Dit was het dan alweer, land nummer 7 van de wereldreis. Mijn arm begint vol te hangen met armbandjes, aangezien ik in elk land een simpel armbandje koop als herinnering. Uiteraard heb ik ook de Pandora winkel in Nieuw-Zeeland weer weten te vinden, en een leuke charm gekocht van een 'kiwi' (weder bedoel ik het dier, niet kiwi fruit) voor aan mijn wereldreisarmband. Doei Nieuw-Zeeland, het was een snelle maar leuke reis. Het hoogtepunt vond ik de tocht naar Milford Sounds, waarbij ik na tijden eindelijk weer eens onder de indruk was. Wat een geweldig mooie natuur! De hiking bij Franz Josef was ook tof vanwege de bizar groene natuur (zoveel groen heb ik nog nooit gezien!) en de ijsgletsjer was ook leuk, omdat deze er over een aantal jaar niet meer zal zijn. En en en.... Uiteraard was de vallende ster de kers op de taart!

Nu op naar China town! We starten in Hong Kong, waar ik ook mijn 24e levensjaar zal gaan inluiden, yeahhh. Vaarwel Nieuw-Zeeland!!