Ziek mooi Nieuw-Zeeland!

Daar stond ik dan... Op het vliegveld voorbij de douane, wachtend op Inge. Omdat ze eruit ziet als een crimineel óf omdat haar paspoortnummer niet overeen kwam met het ticket moest ze mee met de immigratiedienst voor een aantal vragen. Ze had een nieuw paspoort vanwege de eerdere diefstal, en dat was 'verdacht'. Uiteraard wisten we dat het allemaal goed zat, dus mocht ze gewoon mee naar Nieuw-Zeeland! Eenmaal aangekomen werd er overal gewaarschuwd dat je geen fruit, honing, vieze schoenen e.d. het land in mocht nemen, wegens gevaar voor ziektes of andere gevaarlijke dingen. Ik wist dat ik een lekker groen appeltje in mijn tas had zitten, maar kon die zo snel in het vliegtuig niet vinden. Mijn mandarijn kwam ik wel tegen, en die propte ik maar snel in mijn mond. Zonde om die vitamientjes weg te gooien! Toen we op onze bagage stonden te wachten, liep er een mannetje rond van de beveiliging met een hond die aan alle koffers en tassen rook. Ik hou al zo van honden (NOT..), dus natuurlijk was ik doelwit. Eerst beet hij in Inge's tas, maar daar zat toch echt niets bijzonders in. Daarna was mijn tas aan de beurt. Ik had er twee staan, en bij eentje bleef die hond maar ruiken en bijten. Toen ze vroegen of er fruit in zat, zei ik nee.. Die appel zat in mijn andere tas dacht ik, die hond heeft geen gelijk. De beveiliging checkte het vluchtig, zei dat het zou komen door de mandarijn die er 15 minuten geleden nog inzat en liep daarna door met de hond. Ik wilde natuurlijk niet door de douane met die appel in mijn tas (boete: $400, dan koop ik liever een nieuwe van $0,50). Ik had mijn hele tas leeggeruimd, maar hij was nergens te bekennen. Ik wist 100% zeker dat die appel niet uit het vliegtuig kon zijn gesprongen, dus moest en zal 'm vinden. Met weinig hoop besloot ik ook maar m'n andere tas leeg te halen, waar die hond aan had gesnuffeld. Wat kwam daar uit? Mijn fris, groen appeltje! Oeps.... Had hond-lief toch gelijk. Nadat ik 'm had weggegooid dachten we zonder problemen door de douane te komen, maar ze wilde onze hiking schoenen ook nog checken. Na 3 keer in een lange rij staan, een handmatige controle en een extra scan van al onze spullen mochten we eindelijk het land in. Jeetje, het duurde even... Maar het avontuur kon beginnen. Hallo Nieuw-Zeeland!

Met een shuttlebus gingen we naar het hostel in Christchurch en na een boodschapje, eten, backpack reorganiseren (ja, alweer..) en telefoon bijwerken was het bedtijd. De volgende dag hebben we héérlijk uitgeslapen (God, daar was ik aan toe!) en vervolgens research gedaan wat we überhaupt in Nieuw-Zeeland willen zien en doen. Daarna hebben we rondgelopen in Christchurch. Er was weinig te zien, omdat veel was verdwenen vanwege de vrij recente aardbeving 4,5 jaar geleden. Het was duidelijk te zien dat deze stad flink was getroffen, want zo zagen we bijvoorbeeld een kathedraal waarvan de toren volledig is verdwenen en een shoppingmall in containers als 'tijdelijke' oplossing. Daarna kwamen we terug bij het hostel, en werden we herenigd met een goede vriendin van Inge uit Nederland: Els! Na ruim 6 maanden reizen is dit de tweede keer dat we een vriendinnetje uit Nederland zien. Zo gek, en kei leuk! In de avond hebben we lekker op de kamer gezeten om te kletsen en een Nieuw-Zeeland plan te maken met thee en de verwarming aan. De ruim 1,5 week in Nieuw-Zeeland reizen we met zijn drieën. Helaas moesten we de dag erna al wel gelijk weer afscheid nemen, want Els was haar jas vergeten tijdens haar reis naar Christchurch. Geloof me, met die temperaturen hier wil je die niet missen! Ingeborg en ik zijn daarom op zondag met de bus naar Queenstown gegaan, en Els zouden we een dag later daar ook weer zien. Zij kon haar jas namelijk pas 's avonds ophalen, en wij wilde niet nog een dag in Christchurch blijven omdat we alles al hadden gezien en maar weinig tijd hebben.

Na een busreis van 09:00 tot 18:00 kwamen we aan in het veelbelovende Queenstown! We hebben een heerlijke Domino's pizza op (yeah, die hebben ze in Nieuw-Zeeland ook!). Daarna heb ik genoten van de gratis sauna in het hostel, om bij te komen na de koude busreis. Vervolgens ben ik vroeg gaan slapen, omdat ik me niet zo lekker voelde. Na een vreselijke nacht waarbij ik amper heb geslapen voelde ik me nog beroerder, maar tijdens reizen heb je geen tijd om ziek te zijn. Inge en ik hebben bij een reisbureau gekeken wat we allemaal konden doen de komende dagen en hebben vervolgens een korte wandeling door de stad gemaakt. Daarna ben ik toch maar weer in bed gekropen, om wat energie te verzamelen. Na het gratis diner dat we kregen van het hostel (luxe!) kwam Els ook aan in Queenstown. We gingen daarna naar een grote kroegentocht. Deze was anders dan anders, want we gingen hierbij ook naar een ijsbar. Dat is kei grappig!! Je krijgt dan een grote Eskimo-jas aan en handschoenen. Vervolgens stap je in een soort vrieskast, wat de ijsbar is. Alles is van ijs! De bar, de stoelen, de tafels en zelfs je drinkglas! Het was echt super leuk! Helaas was ik hierna nog meer bevroren dan dat ik al was, dus ben ik lekker terug naar het hostel gegaan voor een warme douche en een goede nachtrust. Helaas werd ik de volgende ochtend weer beroerd wakker. Keelpijn, opgezwollen amandel, hoofdpijn, pijnlijke spieren, warm en koud tegelijk, weinig trek in eten.... Ik heb me weleens beter gevoeld. Ik gaf me er maar aan toe, en bleef daarom maar een tijdje in bed liggen. Natuurlijk is dat niks voor mij, dus in de middag ben ik met Inge en Els nog een stukje gaan wandelen. We zijn een stukje omhoog gewandeld op een berg, wat een prachtig uitzicht gaf op het wakatipu meer. Toen was ik blij dat ik uit bed was gekomen, want wat een geweldig uitzicht. Dat geeft je meer energie dan slapen!

Woensdag was ik helaas nog steeds ziek, maar daar was wederom geen tijd voor. Er stond een geweldige dagtocht op de planning! In de vroege ochtend werden we opgehaald met de bus, om naar Milford Sound te gaan. Dit was een 5 uur durende rit, waarbij we ook door het Fiordland National Park reden. Regelmatig stopte de buschauffeur om een mooie foto te maken of voor een korte wandeling. Alleen de weg ernaar toe was al prachtig! Enorm hoge bergen, super veel watervallen, prachtige natuur... Het was alsof we in een film zaten! Eenmaal aangekomen bij Milford Sound, hadden we een bootrit van twee uur. Je kon hierbij naar het dak gaan, waardoor je een prachtig uitzicht had. Een ongelooflijk mooie kleur water, bizarre gebergten, enorme watervallen, zeeleeuwen... Van alles was er te zien! Ook ging de boot vlak langs een waterval, waardoor het voelde alsof je in een storm was terechtgekomen. Je werd zeiknat, het waaide enorm en alle selfies waren gegarandeerd mislukt! Deze dag was echt geweldig. Ik ben de laatste tijd weinig onder de indruk geweest omdat ik al zoveel heb gezien, maar deze keer was het toch echt weer indrukwekkend. Geweldig! In de avond ben ik maar vroeg naar bed gegaan, want nog steeds was ik niet lekker....

Na wederom een slapeloze nacht was het tijd voor een lange busreis. Vandaag zijn we onderweg naar de nieuwe bestemming: Franz Josef. Helaas zit ik erbij als een zombie, heb ik wallen gecreëerd tot aan m'n schouders, ben ik waarschijnlijk de helft van m'n aangekomen kilo's alweer kwijt vanwege weinig eettrek (oh, dat is dan weer positief!) en zou ik stiekem liever thuis in bed liggen nu... Reizen is top, maar ziek zijn komt dan echt niet uit. Ik wil even in een tijdmachine, een paar dagen lekker thuis uitzieken en dan weer door. Maar aangezien Nieuw-Zeeland een geweldig mooi land is, en we maar weinig tijd hebben moet ik doen wat ik altijd doe... Gewoon doorgaan en genieten van de mooie dingen! Wat wel een nadeel van Nieuw-Zeeland is, is dat hier zo weinig mensen wonen dat het openbaar vervoer niet optimaal is. Je zit soms uren in de bus om ergens te komen. Maar het is het waard, want de natuur is zo indrukwekkend en tijdens de busritten zie je ook prachtige dingen. Het is nu dus letterlijk: ZIEK mooi Nieuw-Zeeland.