Eindelijk vakantie!

Het leven is zwaar. Vooral het leven van een backpacker. Je kunt je spullen nergens laten slingeren, want dan ben je het gegarandeerd kwijt. Je moet je kleine collectie kleding en lingerie op tijd wassen, anders moet je je onderbroeken gaan omdraaien. Je mag niet teveel kopen, want dan krijg je een hernia omdat alle aankopen in je rugzak mee moeten. Je moet op de foto met chinezen, continu 'hi darling' en 'taxi, taxi?' aanhoren en Engels praten terwijl je met 6 Nederlanders en slechts één anderstaligen bent. En dan heb ik het nog niet eens over dat je elke avond weer een lekker maar goedkoop restaurant moet vinden, je altijd voldoende zonnebrandcrème op voorraad moet hebben, je regelmatig weer een ATM moet zoeken omdat je spendeert als de mallen en de juiste keuze moet zien te maken uit 50 lekkere cocktails. Ja, ik heb het zwaar. Maar gelukkig zijn we sinds 30 augustus op Bali beland. Geen stress, gewoon vakantie vieren! Dat betekent niet dat ik nu mijn onderbroeken omdraai, maar dat we geen haast hebben, niks plannen, zien hoe alles loopt en als hoofddoel hebben: bruin worden en uitrusten!

Ik kan nu uitgebreid verslag doen over elke dag hier in Indonesië, maar ten eerste worden jullie dan veel te jaloers, ten tweede heb ik dan veel te veel bij te houden en ik ben hier voor m'n rust en ten derde denken jullie dat ik dan aan Alzheimer lijd omdat ik dan regelmatig 'we zijn naar het strand gegaan' zou schrijven. Natuurlijk wil ik jullie wel een beetje op de hoogte houden (en jaloers maken..) dus hoe breng ik mijn tijd door op Bali?

Nou, we zijn naar het strand geweest.

We zijn naar het strand geweest.

We zijn naar het strand geweest.

Maar er is meer! We zijn naar een mega gaaf vet cool kicken waterpark geweest. Niet zomaar een waterpark, maar het nummer 3 beste waterpark van de wereld en nummer 1 beste waterpark van Azië. Dat beloofde wat! We hebben de afgelopen 8 maanden heel wat waterparken bezocht, dus ik kan mezelf een aardige waterparkexpert noemen. En als waterparkexpert zeg ik dat 'Waterbom', hoe het park in Bali heet, terecht zo hoog in de rating staat. Wat een geweldig park! Het stond niet volgebouwd met 'Kiddy-glijbanen', maar het krioelde van echte adrenaline slides. Met maar liefst 3 glijbanen waarbij je in een soort capsule moet gaan staan, waar de grond vervolgens onder je voeten wegschiet en je met een vrije val door de glijbaan raast is dit park zeker mijn nummer 1! De keuze van glijbanen was reuze, het was er schoon, alles was goed geregeld en je kreeg zeker waar voor je geld. Hoppa, een topdag dus!

Natuurlijk zijn we ook goed los gegaan met winkelen. Van te voren informeerde we even bij de vliegmaatschappij hoeveel bagage is toegestaan met de vlucht naar Nederland. Ik bleek met mijn 1 ingecheckte tas van 17,5 kg nog een tas met 12,5 kg in te mogen checken voor hetzelfde geld. Die paar dagen kan ik wel wat extra spullen meesjouwen, WINKELEN DUS! We waren nog geen 24 uur in Bali en ik had al 2 paar nieuwe schoenen gekocht. Geen slippertjes zoals de afgelopen maanden, maar eindelijk eens hakken. Dat was lang geleden! Mijn vader zegt altijd 'op één been kan je niet staan', dus ik besloot gelijk twee paar te kopen. Vervolgens dacht ik dat je op meerdere benen zelfs nog steviger zou staan, toch? Dus kocht ik er ook nog maar een derde paar bij... Verder hebben we nog een hoop souveniertjes en drogisterijspullen gekocht, dus ouders: zet de aanhangwagen maar vast klaar op Schiphol.

Ook hebben we een 'Ocean walk' gedaan, wat echt een geweldige ervaring was. Je gaat dan de zee in als een soort Sandy-eekhoorn van SpongeBob. Je weet wel, met zo'n vissenkom op je hoofd. Je kunt dan gewoon normaal ademen en je mond opendoen terwijl je onder water bent. We hebben toen vissen eten gegeven, waar heeeel veel vissen op af kwamen. Ik heb koraal/een soort plantje geaaid, wat voelde als honderden zuignapjes. Ofwel: een geweldige onderwaterervaring!

Naast een leuke onderwaterervaring, had ik ook een top bovenwaterervaring. Ik heb altijd geleerd 'drie keer scheepsrecht', dus ben voor de 3e keer een surfles aangegaan. Wonderbaarlijk genoeg klopt de uitspraak over drie keer scheepsrecht nog ook. Ik moest twee keer op het strand oefenen hoe ik op het bord moest staan, en toen gingen we al het water in. Inge stond klaar met de fotocamera, met het idee: "Lacheeen! Vast een paar ik-begin-net-kiekjes schieten. Staat ze lekker vallend-en-opstaand op de foto, leuk voor in het fotoalbum voor op de pagina 'kampioen slechtste surfer' of zo". Nou, MOOI NIET! Gelijk de eerste golf die ik pakte verbrak ik mijn eigen 1,5 seconde staan-record en bleef ik de hele golf op m'n surfbord staan. En daarna nog een keer, nog een keer en nog een keer. Een soort van wonder dus. Na een tijdje surfen werd ik moe en ging het steeds slechter, maar het is me eindelijk gelukt om lang en wat beter in balans te staan. Nog steeds kan ik mezelf geen 'surfchick' noemen, maar ik hoef in ieder geval geen pagina 'kampioen slechtste surfer' in mijn fotoboek te plaatsen.

De overige dagen hebben we op het strand doorgebracht, voor als ik dat nog niet eerder had verteld. Ik heb me daar tevens laten verwennen met een pedicure en een echte (henna) tattoo laten zetten die 2 weken blijft zitten. We nemen standaard ontbijt bij 'Gloria's coffee', waar we een bizar welkoms- en tevens afscheidscomité krijgen ("Heellloooooo, good morniiiiiiiiing! Tháaaaaank yoúuuuu, byeeee byeeeee- met 5 medewerkers tegelijk schreeuwend als een vals zangkoor). We hebben twee restaurants gevonden waar we vaste klant zijn voor de avondmaaltijd, en hebben inmiddels ook het stapleven van Bali ontdekt. Ik begin langzaam mijn bikini op m'n lichaam te zien zonder echte bikini, dus met de teint gaat het ook de goede kant op. Over een paar dagen gaan we nog genieten op de Gili eilanden (Google maar even!!!) en voor we het weten is het tijd om onze tas te pakken. Herstel: onze tassen te pakken. De thuiskomst komt langzaam in zicht, maar daar denk ik de komende 10 dagen, 22 uur, 55 minuten en 10 seconde nog niet aan, want tot die tijd ben ik nog lekker in Indonesië. Genieten jullie maar van de herfst, ik probeer de Balinese zon wel in mijn backpack naar Nederland te proppen. Tot snel!