Bye bye Beijing

Toen we met de trein in Beijing waren aangekomen en wat hadden gegeten, kwamen we aan in ons hostel. Onze kamer bleek volgeboekt te zijn, echt typisch Azië. Na heel veel discussiëren en verschillende opties en voorstellen, gingen we uiteindelijk met de taxi naar een ander hotel van dezelfde eigenaar. We hoopte op een privé kamer, maar helaas kwamen we in een 6-persoons kamer te zitten. Er zaten muggen, het stonk er naar wierook, de kamergenoten waren totaal niet sociaal en de kamer was méga klein. Een grote fout dus. Gelukkig hadden we maar voor één nacht dit hostel en we besloten het andere hostel (dat we voor de rest van de week hadden geboekt, en dan wel beschikbaar was) gratis te annuleren. Na wat research boekte we een ander hostel, met als gevolg dat we zondagochtend dus weer met de backpack moesten sjouwen...

Eenmaal aangekomen in ons nieuwe hostel, viel er een grote last van onze schouders. Een ruime kamer, een gezellig hostel, WiFi op de kamer, aardige mensen... Dikke prima dus. We besloten gelijk voor de rest van onze tijd in Beijing dit hostel te boeken. Zo, konden we nu gaan genieten!

In de middag zijn we naar de Silk Market gegaan, een indoor markt van maar liefst zes verdiepingen. Echter was er niks interessants wat ze verkochten, op nog niet één van de zes verdiepingen, dus in een uurtje waren we er al wel klaar mee. We besloten door te lopen naar The Place, een winkelcomplex. Hier zagen we het grootste LED scherm van de wereld, wat inderdaad erg groot was. Dit was een mega overkapping van een LED scherm, waar allerlei reclame en filmpjes op werd afgespeeld. Hoppa, hebben we dat ook gezien! Het winkelen was hier ook leuk, en de heerlijke warme blueberry muffin van Starbucks was ook zeker geen straf, mmMmmMmm.....

Maandag spraken we weer af met Will (hij zat in een ander hostel), om met zijn drieën naar Happy Valley te gaan: een pretpark, jiehaaaa! Bij de eerste achtbaan was een wachtrij van 3 uur, terwijl het park pas 3 kwartier open was, dus dat beloofde nog wat... We liepen door naar de volgende attractie, met een wachtrij van 2 uur. Omdat het waarschijnlijk overal zo druk zou zijn (zoals gewoonlijk in China, wat een hooooop mensen!!) besloten we ons maar aan de lange rij te wagen. Nou, en het was het wachten waard hoor. Wat een ongelooflijk vet gave achtbaan!!! Je ging in de achtbaan zitten zoals normaal, en als iedereen goed vast zat werd je volledig gekanteld. Je hing dan met je hoofd en de rest van je lichaam naar de grond gericht. Vrrrroem, en daar ga je dan. Langzaam word je omhoog getakeld, kijkend naar de afgrond. Dan stopt het geluid van het takelen, en daar ga je dan: met volle vaart de rollercoaster af! Ik voelde me bijna superwoman, ik dacht serieus dat ik even kon vliegen! Het ging zo snel en het was zó anders om liggend van een attractie te gaan. Echt heel vet, cool, kicken! Ook was er een ge-wel-dige 4D attractie. Je zat dan in een losstaande stoel met een speciale bril op te kijken naar een groot bioscoopscherm. Op dit scherm werd een film afgespeeld, alsof je in een rollercoaster zat. Geloof me, die was zo goed dat het leek alsof je werkelijk in een rollercoaster zat. Helaas was de rollercoaster kapot, dus viel je in de afgrond. Je raakte bijna een trein. Je botste tegen allerlei houten kisten aan. Je viel weer op een ander stuk van de rollercoaster, had super scherpe bochten etc, etc.... Aardig misselijkmakend dus. Wel echt suuuuper leuk dat het zo echt voelde. Bizar! Verder waren er nog veel leuke andere attracties, maar deze twee waren echt het hoogtepunt voor mij. Gelukkig was het park tot laat open zodat we alles konden doen wat we wilde doen. Sowieso werd het tegen 16.00uur iets rustiger in het park, waardoor de enorme wachttijden ook wat afnamen. Na een heerlijk Mac Donalds menuutje ging ik moe naar bed, wat een prima dag.

Dinsdag zijn we met zijn drieën naar een zwembad gegaan, dat in een park lag. Het was er uiteraard weer erg druk, maar gelukkig was het groot genoeg dat je daar totaal geen last van had. We hebben lekker liggen bakken. Helaas lag mijn blikje Coca-Cola vanille ook 'heerlijk' te bakken in de zon, waardoor 'ie besloot te ontploffen in mijn tas. F-U-C-K!!!! Alles zat volledig onder de vanille cola... Naast de plas cola in mijn tas, was ook mijn iPad, fototoestel, kleding etc. getroffen. Flink balen dus, echt zonde van de cola (hahaha). Shit happens, dus ik heb alles maar schoon gespoeld en in de zon laten drogen. Allemaal goed gekomen. Ondanks het 'cola-incident' was het een lekker relaxed vakantiemiddagje. Vervolgens zijn we wat gaan eten en naar het Olympisch Stadion van Beijing gegaan. We zagen het mooi verlichte stadion in het donker, aardig indrukwekkend en groot! En hoe kan het ook anders, ook hier was het weer mega druk. Om terug te gaan met de metro stond er een mega lange rij. Inmiddels zijn wij echter goed ingeburgerd en gedragen we ons als alle chinezen: voordringen! Gewoon lekker invoegen vooraan in de rij, en de wachtrij is slechts 5 minuten. Niemand die raar staat te kijken, want zo doet half China het hier!

Woensdag zijn we naar de tempel van de hemel ("Temple of heaven") gegaan. Dit was een groot plein met verschillende mooie tempels en andere bezienswaardigheden zoals een Chinese rozentuin. Leuk, maar ik merk dat tempels toch niet helemaal mijn ding zijn. Tof om er geweest te zijn, maar mijn tempelgehalte is nu al wel weer op peil. Vervolgens gingen we naar een voetbalstadion om een (voor China) belangrijke voetbalwedstrijd te kijken. Echter bleek dat je alleen illegaal kaartjes op straat kon kopen. Net drugsdealen: als de politie uit de buurt is worden de kaartjes voor bizarre prijzen verkocht. Géén legale ticketoffice te vinden! Inge en ik vonden de prijs daardoor ietwat tegenvallen, en besloten daarom maar niet te gaan. Will is vervolgens alleen gegaan, tja.. Mannen zijn toch meer van het voetbal he. Inge en ik gingen toen door naar een nightmarket. We dachten: dan geven we ons geld maar lekker uit aan souveniertjes, binnenkort gaat de zware backpack toch naar huis. Eenmaal daar aangekomen bleek het een food market te zijn, waar ze alléén maar eten verkochten! Konden we ons geld weer niet kwijt.... Dat komt niet vaak voor hihi! Ik heb gebakken banaan geproefd, erg lekker. Heel anders dan de gebakken banaan van de Nederlandse Chinees. Dat is ook echt met al het eten hier, zo anders! Ze hebben hier echt geen nummertje 88 babi pangang zoals het in Nederland smaakt. Het eten bestellen blijft hier vaak ook een gok, en helaas valt het regelmatig tegen. Maar gelukkig hebben we ook vaak wél een fatsoenlijke maaltijd hoor.

Donderdag hebben we een geweldig mooie dagtocht naar "the great wall" (ofwel de Chinese muur) gemaakt. We hebben heel wat trappen op en af moeten lopen, wat aardig zwaar is in zo'n 30 graden. Ondanks dat, was het heel tof! We hadden een tocht gekozen op een niet-toeristische plek, waardoor we bijna alléén daar rondliepen. Geweldig: een strakblauwe lucht, geen overload aan duwende en asociale chinezen, wandelen op je eigen tempo, een prachtig uitzicht... Ik denk dat we een hele goede keus hebben gemaakt met deze tocht op een rustige plek van de muur, aangezien we heel vaak horen dat het "mega druk", "trekken en duwen" en "gekkenhuis" is om op het hoogste punt van de bekende plekken te komen. Weer een mooie ervaring erbij dus! In de avond wilde we op stap, maar het was overal zo rustig dat we in no-time alweer terug in het hostel waren.

Will is inmiddels door gaan reizen en voor Inge en mij was de laatste week in Beijing heel rustig. Helaas was er niet veel meer te doen, en hadden we wederom tijd over. We hebben zaterdag een betere stapavond gehad en verder wat rondgewandeld, gezwommen en gewinkeld.

Dit was het dan, China. Komende nacht vliegen we naar Maleisië, ons een-na-laatste bestemming van de wereldreis. China was echt zo anders dan alle andere landen. Ik vind chinezen ook echt een beetje gek, haha. Super veel chinezen lopen rond in hetzelfde t-shirt ('made in China'), hebben een mega raar en kinderachtig telefoonhoesje van bijvoorbeeld een dier ('made in China'), dragen oerlelijke witte panty's en kinderachtige sokken ('made in China') en lopen met paraplu's ter bescherming van de zon ('made in China'). Ook veel baby's dragen hier geen luier, maar hebben gewoon een gat in hun broek. Er wordt continu gegorgeld en gespuugd, heel fijn als je weet dat ze je eten in de keuken staan te maken. Ook geven chinezen niemand ruimte, ze staan en zitten allemaal tegen elkaar en daarnaast staren ze je non-stop aan, zonder zich ook maar te schamen. En als klap op de vuurpijl maken ze heel subtiel continu foto's van je: met het geluid aan, recht voor je neus: *Klik*. Ik voel me trouwens bijna een BN'er, of eerder een BC'er (Bekende Chinees) hier, want mensen maken niet alleen foto's van je, maar willen ook met je op de foto. Blijkbaar is blank zijn en blond haar hebben héél interessant, en Inge is ook interessant, waarschijnlijk door haar lengte. Mensen komen regelmatig naast ons staan voor een foto, en soms hebben we zelfs dat er een rij ontstaat met mensen die vervolgens ook op de foto willen. Zo hadden we vrijdag op het grootste plein van de wereld wel zo'n 20 chinezen die een foto samen wilde! Ik neem het maar voor lief, en eigenlijk is het best grappig. Er is er trouwens ook een hoop armoede hier. Regelmatig lopen er 's avonds kindjes rond die bloemen of armbandjes willen verkopen, er liggen her en der gewoon mensen op straat te slapen en heel vaak zie je mensen bedelen. Heel sneu...

Mijn hoogtepunt van China was zonder twijfel de dagtrip naar de Chinese Muur. Verder hadden we naar mijn mening echt te veel tijd voor slechts twee steden (Shanghai en Beijing) en hadden we makkelijk nog een of twee steden extra kunnen bezoeken. Nu hadden we zóveel vrije dagen, dat het zelfs een beetje saai werd, maar dat is achteraf. Hoe dan ook, we hebben hier genoeg leuke dingen meegemaakt, de eerste bruine teint zit weer op m'n bleke huidje en China heeft in ieder geval voor flinke afwisseling gezorgd. Nu... Op naar Maleisië!!