Non-stop leuke dingen doen!

Ons afscheid in Bundaberg bleef niet onopgemerkt: op vrijdagavond uit eten en drankjes doen met het hele hostel als afscheid, zaterdagavond drankjes doen met het hele hostel als afscheid, zondagmiddag drankjes doen met het hele hostel als afscheid en zondagavond iedereen nog een uitgebreid vaarwel zeggen voordat men ging slapen. Het was duidelijk hét afscheidsweekend van Ingeborg en mij. Tevens zijn we erachter gekomen dat de eigenaar van het hostel een eikel bleek te zijn. Sorry voor mijn taalgebruik, maar eerlijk is eerlijk. Zes weken lang speelt de eigenaar alsof hij aardig is. Zes weken lang betalen wij een mega hoge huur, voor een hostel met plastic stoelen, bedden met bedbugs en waar het brandalarm zo'n 2 á 3 keer per dag vals afgaat. Zes weken lang wordt er vriendelijk naar ons gelachen door de eigenaar en zijn medewerker. Maar dan, vanaf de laatste keer dat we de huur hebben betaald, draait alles om. Vanaf het moment dat zij wisten dat ze geen geld meer aan ons zouden verdienen, waren we stront voor hen. Toen we vroegen of we maandag als laatste werkdag konden werken (want het bedrijf vond dat prima, die waren er zelfs blij mee) kregen we schreeuwend als antwoord van de eigenaar: 'nee! Dit is mijn hostel, dit zijn mijn regels, en IK praat met het bedrijf. IK wil dat twee andere meiden maandag werken, want zij hebben het geld nodig, en JULLIE moeten luisteren'. Toen we dit aan het bedrijf vertelde, stonden zij met hun bek vol tanden. De eigenaar had tegen het bedrijf gezegd dat wij er maandag niet meer zouden zijn, dus dat we dan niet konden werken. John, onze supervisor, koos gelukkig onze kant en vond bij deze de eigenaar ook een ***. Maakt niet uit, we besloten dus een dag eerder te vertrekken uit het geweldige hostel.

We hadden huur betaald tot en met maandag, uitcheck-tijd om 10 uur. Echter vertrok onze bus de nacht van zondag op maandag om 3:30, dus moesten we eerder uitchecken. De nightmanager zei tegen ons dat we zondag om 22:00 konden uitchecken. Echter vond een andere medewerker, die twee handen op een buik is met de eigenaar, het nodig om stennis te schoppen. Op zondag om 16:00 schreeuwde hij spontaan dat we onze spullen uit de kamer moesten halen, ons servies moesten inleveren (iedereen had eigen borden, bestek e.d. van het hostel, voor $50 deposit) en onze sleutel moesten inleveren. De receptie sloot om 17:00, dus we moesten voor die tijd uitchecken. We mochten geen borden meer gebruiken van het hostel, dus hoe we wilde eten was ons eigen probleem. We moesten maar naar de Mc Donalds. Het hostel was een bedrijf, geen luxe plek om onze eigen regels te verzinnen. Wij waren leugenaren dat we later mochten uitchecken. Hoe we de kamer zonder sleutel nog in moesten komen, was niet het probleem van het hostel. En dat we hadden betaald tot en met maandag, was onze eigen domme beslissing en we konden weten dat we alle faciliteiten niet meer konden gebruiken na 17:00 als je de bus boekt die 's nachts vertrekt. (Grappig, want toen we de huur betaalde zeiden ze dat we ook nog voor de nacht van zondag op maandag moesten betalen omdat we pas laat weggingen). Kortom, we hebben geen bedankt voor de fijne tijd met jullie gehoord, maar we hebben ruziënd onze sleutel ingeleverd en zo onze ruim 6 weken afgesloten in Bundaberg.

In de avond vroeg de nightmanager hoe laat we wilde uitchecken. Hij was duidelijk niet op de hoogte gebracht van het uitcheck-drama. De nightmanager was de enige die wél redelijk normaal was, en vond het vervelend voor ons dat we zo waren behandeld. Hij vertelde dat dit vaker gebeurde als mensen hier weggingen, puur omdat het hostel dan niks meer aan je verdient. Gelukkig kregen we van hem tenminste nog wel een normale "doei" te horen. We waren zo chagrijnig van de eigenaar en z'n slaaf geworden, dat we eigenlijk blij waren dat we weg gingen uit dat hostel. Púúr omdat we hen geen cent meer gunde. Het is me gelijk duidelijk waarom het brandalarm daar altijd zo vaak afging: die eigenaar maakt zich veel te druk, stoom uit z'n oren... ;-) Maar goed, na al die weken kwam de Premier Bus weer langs om ons naar de volgende bestemming te brengen. Het was zo'n gek gevoel. Het inpakken van de backpack was alsof je vertrok vanaf thuis, en het instappen in de bus voelde als een eeuwigheid geleden. Vaarwel Bundaberg, nu hebben we je echt verlaten. Tijd om weer non-stop leuke dingen te doen!

In de vroege ochtend kwamen we aan in Rainbowbeach. We hadden de hele dag nodig om te wennen aan het idee dat we weer aan het backpacken waren. Het was zo gek. Alles weer uit je backpack pakken. Weer een ander bed. Weer nieuwe mensen die je ontmoet, waarmee je weer de standaard dingen bespreekt: waar kom je vandaan, wat doe je thuis, hoe lang ben je al aan het reizen, waar ben je allemaal al geweest... We hadden in ieder geval het geluk dat we wisten dat we over twee nachten naar Fraser Island zouden gaan.

Op dinsdag hadden we een briefing waar we alles kregen te horen over de tour. We hadden een tag along tour van drie dagen in het vooruitzicht, waarbij je met 4 auto's achter elkaar rijdt en het hele eiland komt te zien. We maakte tijdens de briefing kennis met onze groep. Van een vriendinnetje die de tocht eerder had gedaan, kreeg ik de tip: ga niet bij de tourleider in de auto. Alsof het geluk niet meer aan ons was besteed, werden we door de organisatie in groepen verdeeld en zaten wij precies bij de tourleider in de auto. Onze groep bestond uit 10 mensen, waarvan wij de oudste waren. We zaten in de auto zonder chauffeurs waarbij alleen de tourleider reed, omdat wij zelf niet wilden (/konden) rijden. De leeftijd van onze groep was 18,19 of 20 jaar. We hadden totaal geen klik met hen. Sowieso bestond de gehele tourgroep uit 28 meiden en 6 jongens, wat ook maar een schrale verhouding was. We moesten na de briefing met onze autogroep boodschappen doen voor de komende dagen. Onze topgroep zat behoorlijk op de centen, waardoor er pasta met pastasaus (zonder groente of vlees) op het menu stond... Na de groepsboodschappen hebben Inge en ik nog een keer boodschappen gedaan om ons menu persoonlijk aan te vullen. Fruit, groente, lekkernij... We willen liever niet omkomen van de honger. Je kent ons, wij zijn goede eters! Inge en ik namen ons voor de tour niet te laten verpesten door het feit dat we gewoon pech hadden met de groep. We gingen lekker genieten, want hoe vaak ga je nou naar het grootste zandeiland van de wereld!!

Woensdag was het dan zover: Fraser Island! In de vroege ochtend hadden we een uitgebreid ontbijt en kregen we nog een laatste veiligheidscheck. Rond 9 uur stapte we in de auto, en ging de tour van start. Nog geen 20 seconde na vertrek seinde de eerste auto al dat er een probleem was. Gelukkig waren we nog niet ver, want de auto bleek stukken te hebben! In no-time werd er een nieuwe auto gebracht, en toen konden we écht van start. Na een korte rit kwamen we aan op het prachtige eiland, en startte we de tour bij Lake Mckenzie. Dit is een meer van puur regenwater. Het was ontzettend helder, zo helder als het drinkwater thuis! Helaas was het deze eerste dag op het eiland regenachtig en koud, dus heb ik me er niet aan gewaagd om te zwemmen. De nieuwjaarsduik eenmaal per jaar is al koud genoeg. Toen we naar het volgende plekje reden, ging er weer wat fout met de auto's: auto 3 reed tegen de achterkant auto 2 aan, waardoor het glas van de achterlamp in duizend stukken lag. Foutje, bedankt. Uiteindelijk kwamen we aan bij een thee-kleurig meer. Dit water werkt helend en is goed voor je huid, vanwege de tea tree olie die erin zit. Toen we naar de volgende plek wilden rijden, bleek er wéér een probleem met een auto te zijn: een lekke band! De band moest worden verwisseld, en daarna besloten we naar de camping te gaan omdat het al laat werd. Deze eerste dag zat het geluk ons niet mee, met de regen en de driedubbele autopech. Na een aardig koude nacht in een tentje, gingen we (met zon!) een betere dag van start. Eerst gingen we naar de champagne pools. Dit is een soort natuurlijke jacuzzi, vanwege het zeewater dat tegen de rotsen omhoog kaatst. Daarna gingen we naar Eli Creek, een helder meer met een natuurlijke stroming. Je kon daar een korte route door het meer in een zwemband drijven. Tot slot gingen we naar Indian head. Vanaf deze berg kon je in de helderblauwe zee kijken. We zagen toen schildpadden en dolfijnen!! Toen we terug kwamen bij de camping konden we nog sandboarden, maar het was zo stijl dat ik (en bijna de hele groep) het niet aandurfde. In de avond kropen we weer in de tent, en daarna was onze laatste dag Fraser alweer aangebroken. We begonnen bij het het Maheno Wreck, een aangespoeld schip dat inmiddels een oud wrak is. Je ziet de contouren van het schip nog heel goed. Het was heel apart en mooi om te zien. En tot slot konden we relaxen bij Lake Wabby, een groenkleurig meer. Voorafgaand moest je een ruim halfuur door de natuur (door het zand!) wandelen om er te komen. Als afsluiting gingen we lunchen op het strand, en zagen we een walvis in de zee! Wat een geweldige afsluiter.

De dag na Fraser Island hebben we lekker rustig aan gedaan. Sowieso was het hemels om weer in een normaal bed te slapen. Op zondag gingen we naar Noosa. We hadden 2 maanden geleden in Cairns een gratis tour gehad voor in Noosa, toen we al onze andere tours boekte. We hadden alleen geen enkel idee wát het voor iets zou zijn... Het enige wat we wisten was: Noosa, Gagaju bushkamp, kajakken. Niet zo veel informatie dus! Toen we werden opgehaald, gingen we met een klein busje naar de supermarkt. We kregen toen te horen dat we boodschappen moesten doen voor de komende drie dagen, en dat alle mensen in het busje met elkaar gingen kamperen. En dat we het zelf leuk moesten maken, want dan wordt het leuk. En als je een shitgroep hebt, wordt het shit. Daarmee werd het dus ook niet veel duidelijker, haha. We hadden een uur de tijd om boodschappen te doen, dus Inge en ik gingen natuurlijk weer los. We zijn fan van de Reject Shop, een winkel waar allerlei spullen (voornamelijk eten) met korting te koop is. Dus na deze winkel leeg te hebben gekocht, kochten we ook nog van alles in de supermarkt en eindigde we in de drankwinkel. Wij waren er klaar voor!

Na een klein halfuurtje rijden kwamen we aan in de bushkamp (Gagaju bushkamp, dat woord hadden we inderdaad aan informatie). We kregen een rondleiding en hadden de rest van de dag vrije tijd. We hebben een korte boswandeling gemaakt en daarna gewoon drankjes gedaan. Vervolgens sliepen we in een kamer met de groep, met hele aparte bedden. Het waren een soort van houten palen met een stevige hangmat eraan vast. Ondanks het niet super comfortabel lag, was de kou nog veel erger. Dit was de vreselijkste nacht tijdens onze reis tot nu toe. Het was het ijskoud! Elke tien minuten werd ik wel weer wakker met verkrampte spieren en een koud lichaam. Het is nu winter in Australië, en we gaan steeds zuidelijker dus vooral de nachten worden steeds kouder. De volgende ochtend, maandag, moesten we op tijd klaarstaan voor de activiteit: kajakken. Als je ergens geen zin in hebt als het ijskoud is, is het iets met water. Maar aangezien we dit hadden geboekt (dit was dus de tour!) moesten we onszelf eraan wagen. Inge en ik gingen samen in een boot. Het weer trok gelukkig bij, en het was best prima te doen. Helaas waren wij geen wereldkampioen team, want we kwamen een half uur later terug dan de rest van de groep. Het was echt een lange route om te kajakken, dus om de tijd te doden zongen (/schreeuwde) we alle Nederlandse liedjes die we maar konden bedenken. Van verjaardagsliedjes tot sinterklaasliedjes, je snapt het niveau wel... We waren super blij dat we terug waren, namen een lekker warme douche en gingen op tijd slapen. Dit keer sliepen we in een tent. Voor de eerste keer heb ik mijn thermokleding uitgepakt, en dit zorgde voor een ietsssssss warmere nacht. Dinsdag stond er weer kajakken op de planning, maar toen we wakker werden hadden we daar totaal geen zin in. We besloten lekker onze spullen in te pakken, een hostel te boeken en een dag eerder te vertrekken uit de bushbush! We waren toe aan een lekker warm bed, en hadden echt geen zin in nog een nacht op een matje in een koude tent. Dit was een goede beslissing, want we hadden een hostel vlakbij het Noosa Nationale Park geboekt. We hebben die middag een wandeling door het park gedaan, wat heel erg mooi was. Je loopt dan langs allerlei mooie strandjes en door de natuur. En.... We hebben toen voor het eerst (wilde) koala's gespot!!!!

Woensdag verlieten we Noosa, en gingen we naar de grote stad Brisbane. Wat een verschil! Het was er zo druk en iedereen was netjes en zakelijk gekleed. Totaal anders dan al die kleine toeristische plekjes. We hadden deze dag een strakke planning gemaakt voor de komende dagen, om onze laatste twee weken in Australië nog goed te benutten. Donderdag zijn we in de ochtend uitgebreid gaan shoppen: parfum, nagellak, warme dingen voor in Nieuw Zeeland... Past allemaal wel in die backpack dacht ik. Inmiddels loop ik er echt als een pakezel bij, maar ik moet toch op een manier al die spullen mee krijgen. Toen we in Brisbane aankwamen en nog geen 5 minuten over straat liepen met al onze spullen, werden we al door drie (!!) mensen aangesproken over hoe bepakt we waren. Dat zegt wel genoeg..... Maar ach, straks na Nieuw Zeeland kan alles wat te warm is de prullenbak in en heb ik weer wat extra ruimte (hoop ik).

Aan het eind van de middag hebben we de Story Bridge Adventure Climb gedaan. Er zijn slechts 3 van deze klimmen op de wereld. Het was leuk, maar niet zo avontuurlijk als gedacht. We hebben wel mooi heel wat traptreden gelopen om bovenaan de brug te komen. In de avond hadden we nog een gezellige kroegentocht en na een korte nacht was het alweer tijd om de rest van onze Brisbane planning af te maken. We gingen naar het Lone Pine Koala Sanctuary, een dierenpark waar uiteraard dieren maar ook verschillende shows te zien waren. Ook liepen hier kangoeroes los rond, waardoor je die heel gemakkelijk kon aaien. Op het begin ietwat eng, maar daarna zooooo schattig! Natuurlijk zijn we toen weer even losgegaan met foto's maken, want die beesten zijn geweldig. In de avond gingen we naar South Bank voor een markt. Dit was echter de meest schrale markt ooit, dus we hadden het in no-time gezien. Prima, want dan konden we vroeg naar bed om de uurtjes slaap even in te halen. Op zaterdagochtend hebben we nog even de laatste winkels bekeken, omdat de backpack nog niet vol genoeg zat. Ik heb inmiddels een leuke Pandora bedel als aandenken aan Australië gekocht: een kangoeroe :)!

In de middag verlieten we Brisbane, en gingen we weer met de premier bus naar de volgende bestemming: Surfers Paradise. In de avond werd een grote kroegentocht georganiseerd, waar we uiteraard weer aan mee moesten doen. Het was wederom een gezellig avondje! De volgende dag gingen we met een redelijk brak hoofd naar een pretpark: Sea world. Dit was een groot park, met allerlei dieren zoals pinguïns, dolfijnen en ijsberen. Ook waren er attracties, maar we voelde ons niet topfit om daar in te gaan. We hebben er lekker een paar uur rondgewandeld en wat shows bekeken, best prima.

Maandag stond er weer een pretpark op de planning: Movie World! Dit was een geweldig attractiepark, met allerlei bekende helden zoals Batman en Superman maar ook leuke Looney Toons figuren zoals Tweety en Bugs Bunny. We zijn in bijna alle attracties geweest, van een vrije val en spookhuis tot rollercoaster en waterattractie. Mijn favoriete attractie was de Superman Escape, waarbij je met een enorme vaart werd afgeschoten! Ook ben ik super trots op mezelf dat ik in de Batman Spaceshot ben geweest, waarbij je in een soort toren zit en met een mega vaart omhoog gelanceerd wordt en vervolgens met een vrije val naar beneden komt. Deze topdag hebben we afgesloten met een lekkere Domino's pizza.

We hadden voor de pretparken een 3-dagen pas voor 3 parken aangeschaft. We dachten dat we met deze pas bijvoorbeeld twee keer naar Sea World konden, maar dit bleek niet zo te zijn. We hadden daarom spijt dat we Sea World maar half hadden gedaan (we waren daar maar een paar uur heengegaan met het idee nog terug te komen). Onze laatste dag konden we dus nog maar naar één park met onze pas: wet 'n wild. Een groot waterpretpark. Top, in de Australisch winter! We hadden uiteindelijk flink geluk, want dinsdag was een heerlijk zonnige dag. We hebben ons dus prima vermaakt in dit waterparadijs. Ze hadden de meest bizarre en afwisselende waterglijbanen die ik ooit in een waterpark heb gezien. Met trots vertel ik in welke bizarre glijbaan ik ben geweest: je krijgt een of ander matje die je als rugzak aan je rug moet bevestigen. Je stapt vervolgens in een soort capsule, waarbij de medewerker je 'opsluit'. Je staat daar klaar, met je armen gekruist over je borst. Dan hoor je 3...2...1... En daar ga je. De grond schiet onder je voeten weg, en je valt dus met een mega vaart de glijbaan in, en gaat zo door een looping waarbij je bijna over de kop gaat. Ik vond het doodeng, twijfelde ongeveer een halfuur of ik het durfde, stond met een dubbel zo hoge hartslag klaar in de glijbaan, maar vond het uiteindelijk super vet!!! Zoek op YouTube maar "aqualoop Wet 'n Wild" op, dan kan je je even inleven wat voor iets het is. Verder hadden ze nog veel meer leuke en grote glijbanen, zoals een race waarbij je op een matje op je buik naar beneden gaat, een volledige donkere glijbaan, glijbanen waarbij je met een grote band naar beneden moet en ga zo maar door. Kei leuk!

Na een lekkere warme douche en wederom Domino's pizza (werd gratis uitgedeeld in het hostel!) gingen we met de tram naar Australian Fair Shoppingcenter. Het was al avond, dus voor de verandering een keer niet om uitgebreid te winkelen. We gingen eerst naar de K-Mart. Dit is een grote winkel waar ik helemaal verslaafd aan ben, vanwege de chocolade die ze verkopen! Ze hebben daar grote repen voor 2 dollar, in allerlei verschillende smaken. Ik ben daar echt verliefd op! Ik heb pas uitgerekend dat ik al minimaal 2,4 kilo aan chocolade daar heb gekocht.... en opgegeten! (Dat is nog het ergste). Oja, voor die aqualoop glijbaan in het waterpretpark moest je van te voren op de weegschaal. Het moment van de waarheid dus. Ik ga de uitslag niet vertellen, maar ik kan je wel zeggen dat die 2,4 kg chocolade geen positief effect heeft gehad op mijn gewicht... Ik wil na de reis wel weer terug naar m'n oude gewicht! Afijn, na weer twee repen te hebben gekocht ("Goh, waar komen die kilo's toch vandaan!?) zijn we naar de bioscoop geweest: Ted 2. Hij was vet lachen! De film was pas laat afgelopen waardoor we de laatste tram hadden gemist, maar gelukkig ging er nog een nachtbus. Eenmaal in het hostel aangekomen was ik wel toe aan een goede nachtrust, want wat een drukke dagen allemaal. En nu... Zijn we alweer doorgereisd naar de volgende bestemming: Byron Bay. Eens kijken of we rust in de kont krijgen, of weer non-stop leuke dingen gaan doen!