Los in Laos!

Via de 'slowboat' vertrokken we donderdag naar Laos. De naam zegt het al, slowboat: een langzame boot. Deze boot doet er 2 dagen over om naar de eindbestemming te komen, genaamd Luang Prabang. De eerste dag viel een beetje tegen. We hoorde heel veel goede verhalen over deze trip, maar helaas hadden we hele slechte plekken. We zaten we met 4 mensen op een plek voor 3,5 persoon gepropt. Elke 20 seconde liepen er mensen op en neer, die telkens weer tegen me aan stootte. En het uitzicht konden we niet goed zien, want dan moesten we gaan staan, en dat was ook niet heel praktisch op onze plek. We kwamen vroeg in de avond aan op de plaats waar we zouden overnachten, en moesten toen naar een hostel. We gingen met ongeveer 20 mensen in een auto: zo'n auto waar 2 plekken voorin zijn en dan een bak achterin waarin je spullen (en dus mensen) kan stoppen. Na deze rit van maar liefst 2 minuten waren we al bij het hostel. Het was een enorm uitgestorven en stil stadje waar we beland waren, dus gelukkig was het maar voor één nachtje. Daar wil je niet dood gevonden worden! Om dus te voorkomen dat dat zou gebeuren zijn we gaan eten in een restaurant, met een grote groep van de slowboat. Daarna gingen we geld pinnen: een miljoen. Stoer he, we hebben echt een miljoen gepind. Een miljoen! Dat is een 1 met 6 nullen. En dan denk je zooooo veel geld te hebben, en is het nog maar ongeveer 100 euro. De valuta in Laos, genaamd KIP, is bizar. Voor een fles water betaal je bijvoorbeeld 5.000 KIP en voor een maaltijd 20.000. Je loopt dan met een dik pak geld, en hebt nog niets. Want een water kost in euro's omgerekend 55 cent en een maaltijd 2,20. Ik snap niet waarom ze al die nullen gebruiken, maar wel leuk om je even "rijk" te voelen. Grappig toch, dan zeg je: "shit. Ik heb nog maar 50.000 in mijn portemonnee!" ..ik hoop dat ooit in Nederland ook te kunnen zeggen ;-).

De dag erna gingen we na het ontbijt snel naar de boot, om ervoor te zorgen dat we een top-plek konden veroveren. Vandaag hoopte we op een succesvollere boottrip! We zaten al erg vlug in de boot en hadden de allerbeste plekken. Onze backpack zat al in een opbergruimte onderin de boot, en we waren er helemaal klaar voor. Een uur lang kwamen er steeds meer mensen de boot in, en werd het drukker en drukker. Het werd al snel duidelijk dat niet alle mensen in de boot zouden passen, maar het personeel bleef proppen. Na lang afwachten bleek dat ze een andere boot lieten komen. Toen de boot eindelijk arriveerde, werd er geroepen: dit is een grotere boot, ALLE mensen moeten naar die boot! Er ontstond enorme stress: iedereen wilde natuurlijk de beste plek. De nieuwe boot stond precies tegen de boot waar wij in zaten, dus de chaos ging last volgt: mensen sprongen van de ene boot over naar de andere, mensen gingen rennen, roepen en tassen overgooien. Ik en Inge handelde ook heel snel en hadden een top teamwork. Ik sprong als een aap over naar de andere boot, en hield de beste plek bezet. Ingeborg pakte onze spullen en die pakte ik in de andere boot aan, en uiteindelijk sprong zij ook de grote boot in. HOPPA, missie geslaagd: we zaten echt op een perfecte plek, nog beter dan in de kleine boot. Toen de rust was wedergekeerd en iedereen zich had geïnstalleerd, vertrokken we naar de eindbestemming. Deze keer was het wel heel leuk! We zagen nu wél een mooi uitzicht, voelde de zon en een briesje wind, we zaten tussen gezellige mensen en we konden onze spullen én benen prima kwijt. Eenmaal aangekomen in Luang Prabang gingen we met een tuktuk naar het hostel die we hadden geboekt. Die bleek overboekt te zijn, en we hadden dus geen kamer. Ter compensatie mochten we in een hotel overnachten, tegen dezelfde prijs. Teleurgesteld werden we naar het hotel gebracht. Toen we de deur opende deden we een sprong van geluk, want we hadden een schone, luxe, relaxte hotelkamer voor ons twee in plaats van een hostelkamer die we met onbekenden hadden moeten delen. Joehoe! We gingen 's avonds naar een markt, wat wederom gezellig was: shoppen kunnen wij wel! Een groepje chinezen sprak ons toen aan, of we met hen op de foto wilde. We lieten dit toe, maar het leek wel een fotosessie alsof we een of andere BN'er (of bekende Laos-er) waren, heel raar. Een week eerder zag ik ook al dat een man op straat ineens een foto van ons maakte. Ik keek namelijk om, en zag de foto gewoon op zijn telefoon. Zal wel, dacht ik, maar het bleef niet bij slechts deze twee keer...

Een dag later gingen we naar een hele mooie waterval. Het water was helderblauw. De waterval bestond uit verschillende verdiepingen en je kon er ook zwemmen. Deze waterval was eigenlijk te mooi om waar te zijn, zo bizar dat zoiets gewoon 'ontstaat'! Toen we even zaten te genieten van het uitzicht merkte ik dat een vrouw een foto van ons maakte. Later toen ik in het water zat zag ik een man ook een foto maken. Eenmaal weer uit het water zaten we weer te relaxen, en werd er WEER overduidelijk een foto gemaakt. Ik keek om, en die vrouw die de foto maakte liet zelfs de foto zien: mijn hoofd, en dan ook echt volledig ingezoomd! Ik weet niet wat je met die foto's moet, maar zo interessant ben ik toch echt niet zover ik weet... Ze zei: so beautifull! So great! Really beautifull! Die vrouw maakte dus echt van allemaal mensen foto's, zo raar... We denken nu dat het komt omdat ik blond ben of zo, dat is hier blijkbaar heeeel interessant. Nog even, en ik verwacht mijn hoofd op de krantenkop van de Aziatische krant. Het was even grappig, maar ik ben er nu wel klaar mee. Ik denk dat ik er geld voor ga vragen, verdien ik zo een miljoen!

Na de waterval gingen we wat eten, en moesten we onze laatste nacht in Luang Prabang 'helaas' wel in het hostel doorbrengen. We hadden deze dag gelijk onze was laten doen in een wasserette, en kregen die 's avonds terug. Ik had ineens 5 dingen die niet van mij waren, waarvan er toevallig 4 van Ingeborg waren. Ik hoop dat ik zelf dus niks kwijt ben... Maar de was ruikt weer heerlijk. Als ik iets aan doe ruik ik een vlaag van wasverzachter, yeah! Wel een beetje jammer dat ik mijn super smerige slaapzak (die volledig vol zand van de jungle zit) ben vergeten te wassen, volgende keer maar weer. "Moeder wast wel" kan ik nu niet zeggen helaas ;).

Zondag gingen we met een minibus naar onze volgende bestemming, Vang Vieng. Deze rit was een hel. We hadden sowieso 2 uur vertraging, en daarnaast was het een overvol busje, een rit met 500 scherpe bochten, en ontzettend veel bobbels in de weg, waardoor je elke keer de lucht in vloog omdat er geen vering in dat busje zat. We waren dan ook blij toen we aan het eind van de middag bij onze bungalow arriveerde. Vang Vieng zag er ook weer uit als een rustig stadje. Toen we na het eten de omgeving wilde verkennen, kwamen we erachter dat er een kroegje was waar je gratis kon drinken tussen 9 en 10. Prima! Totaal niet gekleed op een stapavond gingen we daarheen, en het werd al gauw gezellig. Om 10 uur kregen we de tip dat een stukje verder een ander kroegje gratis drank geeft tot 10.30. We hopte die kant op, en hebben een hele gezellige avond gehad zonder ook maar 1 cent uit te geven!

De dag erna gingen we tuben. Het principe: Je hebt een grote zwemband, je hebt een rivier en je hebt kroegen langs de rivier. Ga in de zwemband zitten, drijf naar de volgende kroeg, neem daar een drankje, en ga weer verder. Uiteraard, dit klinkt heel nutteloos en niet bijzonder, maar het was ge-weeeel-dig! We begonnen rond 13:00 bij kroeg 1, waar we een drankje dronken. We gingen toen de rivier in en dreven in onze zwemband langzaam richting de volgende kroeg. Daar hebben we moddervolleybal gespeeld. Je glijdt dan super snel uit, en als je nog schoon bent word je vanzelf wel door de modder gerold. Volledig vol met modder genoten we van een 2e drankje en gingen we weer verder. Bij kroeg 3 was het grootste deel van de deelnemers aangeschoten en begon iedereen gezellig met elkaar te kletsen. Uiteindelijk in kroeg 4 was het alsof we op stap waren: muziek, dansen, gezelligheid. En toen moesten we ons terug naar het startpunt haasten met een tuktuk, om onze borg terug te krijgen. Om 2 minuten voor 6 waren we terug, en na 6 uur zou je het niet volledig terug krijgen. We hadden dus geluk, en we hadden een geweldige dag! Daarna gingen we snel douchen, eten met 2 meiden die we hadden leren kennen en vervolgens weer 'gratis op stap'. We besloten een dag bij te boeken omdat het ons hier goed beviel en om een dagje lekker bij te komen. De volgende dag hebben we dus heerlijk rustig aan gedaan, en een grote backpack opruiming gehouden. Mijn rits kon bijna niet meer dicht, en met Inge's backpack ging je bijna door je rug met dat gewicht. Met moeite hebben we allerlei dingen weggegooid: toiletspullen, kleding, zooi.. En het heeft geholpen, want ik hoef niet meer op mijn backpack te zitten om hem dicht te krijgen. In het vervolg iets minder shoppen dus! Na onze relaxte dag hebben we uiteraard in de avond wel weer van de gratis drankjes geprofiteerd. Ik snap niet hoe zij geld verdienen, maar wij vonden het een dikke prima.

Omdat we niet weken op dezelfde plek kunnen blijven hangen, hebben we gisteren de bus gepakt naar het zuiden: Pakse. Dit is een erg grote afstand, en was dan ook een ruim 16 uur durende reis. We begonnen in een VIP bus, met prima stoelen. En 's avonds een slaapbus, geweldig! Dat is dus serieus een slaaaaapbus. Een bus met bedden! Wel bedden van ongeveer 1,50 meter lang en heel smal om met tweeën te delen, dus ik had een verschrikkelijke nacht zonder slaap.. Maar het idee was leuk! Om 07:30 kwamen we aan, en vanmiddag hebben we met een tuktuk heel wat kilometers gemaakt. We hebben twee mooie watervallen gezien (blijft bijzonder!) en kregen een rondleiding bij een koffie- en theeplantage. Daarbij had ik meer het gevoel dat ik over het moestuintje van pa en ma liep, maar ach.. We waren weer een dagje weg!

De muggen en insecten houden nog steeds van ons, maar het hoogtepunt is inmiddels wel over. Geen bedbeestjes dus, gelukkig. En verder gaat alles prima. We zijn inmiddels verslaafd aan fruitsmoothies/shakes, en ze verkopen hier ook Nutella dus ik kom niks tekort. We hebben zelfs een oreoa-nutella shake op, heel apart! Dat was m'n update weer. Morgen gaan we alweer verder reizen, het gaat heel snel allemaal. Groetjes uit Laos!