We gaan door.. Cambodja!

Onze laatste bestemming in Laos was 'The 4000 islands'. Schrik niet, we hoefde geen 4000 eilanden af te struinen. Er zijn 3 bekende bewoonde eilanden, waarvan we er twee hebben gezien. We verbleven op eiland Don Det, waar we al snel een bungalow hadden gevonden. Toen we al onze spullen binnen hadden gezet en de verhuurder ongeveer 10 seconde geleden was vertrokken, begroette een zeer vriendelijke spin ons vanuit het plafond. Omdat hij niet meebetaalde en ook niet op verzoek de bungalow wilde verlaten, rende ik snel even achter de verhuurder aan. "Sorry, one problem. There is a spider in our room and I'm scared". De man liep naar onze kamer en zei: kom maar, geef ik jullie wel een andere kamer. Van mij had hij best gewoon die spin mogen weghalen, maar dit was ook een oplossing. Na een goede spinnencheck waren we tevreden met de nieuwe kamer en zijn we 's middags gaan zwemmen in de rivier. We zwommen met wat anderen naar een klein eilandje waar je goed kom relaxen, en vanaf een boom het water in kon springen met een touw. Eenmaal terug aangekomen op 'ons' eiland kwamen we onze kamer in, en slaakte Inge een kreet van angst. Er rende een hagedis over de muur. Eenmaal daarvan bekomen liep ik de douche in, en werd ik door maar liefst 3 spinnen begroet. Aaaaaaargh! Omdat ik ze sowieso niet weghaal en Inge ook geen held bleek te zijn, ging ik maar weer op zoek naar de man van de bungalow. "Hi again, This time three spiders!! Help!" Dit keer gaf hij geen nieuwe kamer, want hij snapte nu ook dat de spinnen ons gewoon achtervolgen. Alsof hij Superman (of eerder 'Spiderman') was haalde hij ze weg met zijn blote hand en was de douche weer voor privé gebruik. Ook weer geregeld! In de avond gingen we wat eten en drinken, maar alles op het eiland sloot al rondom 23:00. Tot 24:00 ben ik wakker gebleven om via Skype mijn oma te feliciteren, die een etentje gaf voor haar verjaardag. Was ik er toch een beetje bij!

De volgende dag zijn we op de fiets naar een ander bewoond eiland gegaan. Hier was een hele grote waterval te zien. Jullie denken nu: 'die komen vast je neus uit', maar nee. Dit was weer een hele andere soort waterval: erg breed, allerlei rotsen en overal waar je keek ging de ene grote waterval weer ergens anders over in een kleine. Prachtig! Met uitzicht daarop kon je lunchen en relaxen in een soort hutje, en zo zijn we de middag prima doorgekomen. Onze avond was vrij rustig, en voor we gingen slapen had Inge nog even de douchekraan 'gesloopt'. Ik hoorde een schreeuw en zag ineens water op volle kracht de kamer inspuiten. De douchekop was uit de hoofdkraan gesprongen. Omdat we nu geen zin meer hadden in een waterval, had Inge snel de kraan terug geduwd en ondertussen stond ik het water tegen te houden en van de grond te deppen. Wat een afsluiting op Don Det.

Zondag hebben we afscheid genomen van het mooie Laos. Ik vond het een erg leuk land om doorheen te reizen, maar zou er niet per se terug hoeven omdat je het allemaal vrij snel hebt gezien. Het hoogtepunt was zonder twijfel het tuben in Vang Vieng!

Na Laos was het tijd voor nieuwe avonturen in Cambodja. Met maar liefst 3 keer overstappen zijn we rond 20:00 aangekomen. Onze busleider wilde alles regelen voor het visum, maar we vertrouwde dat niet. We hadden op internet gelezen dat ze dan zeggen dat het duurder is, en dat geld in hun eigen zak stoppen. Dit verhaal werd ook nog bevestigd door iemand die we op het eiland in Laos leerde kennen, die al in Cambodja was geweest. De hele bus liet het regelen door de leider, en ik en Inge gingen eigenwijs zelf met het visum aan de slag bij de grens. Gelukkig stond er geen rij, hadden we tijd genoeg en was het hartstikke makkelijk. We waren van te voren ietwat gespannen of ons 'plan' zou lukken, maar missie geslaagd! Helaas vond de douane het wel nodig om de prijs op te schroeven (hiervoor werden we ook gewaarschuwd op internet) en scheelde het uiteindelijk maar $2 per persoon. Maar van dat geld hebben we wel mooi kunnen lunchen, en aangezien ik de (zeer chagrijnige) busleider niks gunde ben ik vooral blij dat hij geen extra geld aan ons heeft verdiend.
Na het overgaan van de grens en een laatste overstap zaten we nog zo'n 5 uur in de bus. Wat een rit! Die chauffeur toeterde werkelijk om alles wat hij zag. Tegenligger? Toettoet! Wandelaars? Toettoet! Een dier? Toettoet! Een blaadje dat van de boom valt? Toettoet? Een steentje? Toettoet! Die man moet niet in Nederland rijden, dan heeft hij in een uur zo 200 boetes voor onnodig claxonneren. Toen de bus eindelijk arriveerde (stad: Siem Reap) stonden er zo'n 15 tuktuk-mannetjes klaar om iedereen naar hun hostel te brengen. De deur was nog niet open, of zij renden al naar de bus: tuktuk? Want to centrum? Tuktuk? ERROR! We kregen amper de kans om uit te stappen. Na een tuktuk rit waren we dan eindelijk bij onze slaapplaats, ondanks de chauffeur heel lang moest zoeken en we half Siem Reap al hadden gezien. We hadden gelijk een afspraak met de tuktuk-man gemaakt voor de dag erna om 5 uur 's ochtends, om naar Angkor Wat te gaan.

Angkor Wat is het grootste religieuze bouwwerk ter wereld, en wordt gezien als een van de zeven wereldwonderen. Ik heb lang getwijfeld of ik erheen wil, want tempels vind ik niet zo interessant, laat staan de grootste van de wereld. Ook de Google-afbeeldingen konden me moeilijk over de streep trekken. Inge wilde er echter heel graag heen, en aangezien het wel 'een wereldwonder' is en ik 'toch in de buurt was', ben ik meegegaan. We vertrokken al om 5 uur 's ochtends om de zonsopkomst bij de meest bekende tempel te kunnen zien. Daarna hebben we de 4 grootste tempels bekeken. De tuktuk-man bracht ons steeds naar de volgende tempel, vertelde een kort verhaaltje en wachtte vervolgens netjes tot wij weer terug kwamen. Ik vind het leuk dat ik er ben geweest, maar mijn voorgevoel klopte wel: geen WAUW-gevoel. Misschien ben ik dan te nuchter of zo, maar ik vond alles er hetzelfde uitzien, namelijk vervallen en grauw, en noemde de (blijkbaar) mooiste tempel een spookhuis. Ach ja, ik vond vroeger de schooluitjes naar musea ook een straf en haalde niet voor niets onvoldoendes voor geschiedenis. Ik ben in ieder geval bij een wereldwonder geweest. Laten we nu met z'n allen denken: WAUW!

Na een powernap en een haastend etentje, gingen we tegen 8 uur naar X-Bar in 'Pubstreet', de gezelligste straat met bars en clubs, welbekend onder de backpackers. Daar meldde we ons aan voor een kroegentocht, die om 20.30 begon. "Siem Reap Pub Crawl", wat hield dat in? Met ruim 70 mensen naar 4 verschillende kroegen, inclusief spelletjes, gratis drankjes en een pub crawl t-shirt! Hoe kan het ook anders: dit was natuurlijk weer een gouden avond. De locaties waren heel afwisselend (ook eentje bij een zwembad, poolparty), ik was kei goed in een spelletje (kwestie van geluk... Of kwestie van Suzanne-spelletjeskampioen), we kwamen onze tuktuk-chauffeur toevallig tegen en het was gewoon een grote gezelligheid!

De dag erna hadden we (uiteraard...) geen energie voor 10, en hebben we eens een goed relaxe-dagje gehouden. Beetje slapen, beetje lezen, beetje uitgebreid eten, beetje niksen, beetje kletsen, beetje opruimen, je kent het wel.. Love it! In de avond zijn we naar de nightmarket geweest. Hier heerste ook weer zo'n gezellige sfeer, zoals in heel Siem Reap. Wonder boven wonder hebben we ons eens kunnen beheersen en zijn we niet losgegaan met spullen kopen. Ik geniet er nog steeds van dat mijn backpack redelijk soepel dicht kan, dus volhouden!

Vandaag zijn we naar de volgende stad gegaan: Phnom Phen. Onze bustickets hadden we bij het hostel geboekt, en daar was iets verkeerd gegaan. Zaten we ineens in de bus naar de grens van Thailand!! Gelukkig werd dit al snel duidelijk, dus zijn we terug naar het hostel gebracht, waar we vervolgens in discussie moesten. Zij gaven natuurlijk ons de schuld, maar de aanhouder wint: we hebben ons geld terug gekregen, en hebben toen snel een nieuw ticket voor 2 uur later gekocht bij een officieel boekingskantoor. We zaten een uur te wachten op de bus, en elke 10 minuten was de bus er bijna volgens de contactpersoon. Zo gaat dat trouwens altijd hier: hoe lang duurt het? 10 minuten. En een halfuur later duurt het nog steeds 10 minuten. Gelukkig heb ik geen haast, hoef ik niet naar een afspraak, hoef ik niet te werken en heb ik geen betere dingen te doen dan vakantie vieren non-stop. Die gedachte hou ik maar lekker vast. Laten we dus vooral niet denken aan het feit dat het 12 uur heeft gekost om in Phnom Penh te komen, terwijl het 6 a 7 uur zou duren. Hopelijk maken we hier weer veel moois mee!