Boer zoekt geld

Alsof het weer wordt aangepast op je situatie, was het zaterdag 2 mei na flinke regenbuien eindelijk weer lekker zonnig. Na verschillende belletjes hadden we uiteindelijk een hostel gevonden die 'ja' zei op de vraag of ze mensen zochten voor werk. Het leek even of Bundaberg een grote ramp zou worden, na de diefstal, de domper met het werk en de eindeloze regendruppels, maar gelukkig had ik mijn vorige blog gewoon net wat te vroeg geplaatst. Net na het posten van mijn laatste blog hadden we ons nieuwe hostel (wat serieus precies tegenover ons oude hostel zit!) gevonden met zekerheid op een baan binnen een week. Dit hoorde we op vrijdag, dus diezelfde avond hebben we dit gevierd in de plaatselijke kroeg, samen met gezellige mensen uit ons vorige hostel. Helaas moest je entree betalen. Je kreeg dan een stempel, en omdat ik kostenbewust bezig ben had ik een top plan: de stempel er niet af wassen, en de volgende dag met dezelfde stempel binnenkomen. Ja hoor, het was gelukt! Dus zaterdagavond hadden we weer een mooi avondje uit. Verder hadden we het weekend gewoon wat rustig aan gedaan en ons voorbereid op ons werk: een comfortabele broek gekocht, een werk shirt, goedkope werkschoenen etc... Want er stond werk op een farm op de planning!

Maandag was de eerste werkdag dat 1 iemand, dus Ingeborg of ik, aan de slag kon. We moesten zelf kiezen wie er mocht starten met de baan, de ander zou vrijdag kunnen starten met een (nog onbekende) job. Inge bood mij aan om te beginnen, omdat zij nog van alles moest regelen vanwege haar gestolen tas. Natuurlijk wilde ik dat, maar het voelde niet eerlijk: we willen natuurlijk allebei zo snel mogelijk aan de slag! Toen kwam ik met een eerlijker idee om te besluiten wie maandag zou starten: lotje trekken. Alsof het een paar weken voor Sinterklaasavond was, maakte we briefjes met onze naam erop. De man van de receptie, die alles regelt qua werk, trok een lotje met de naam...... Suzanne! Dat betekende dus dat ik maandag mocht beginnen. Dit betekende ook dat om 04:00 mijn wekker ging, omdat ik om 04:50 klaar moest staan om te vertrekken. Deze nacht had ik verschrikkelijk geslapen. Ik werd continu wakker met jeuk en had het gevoel dat ik heel de tijd gestoken of gebeten werd door iets. De volgende ochtend, of zeg maar gewoon nacht, stond ik op en zag ik inderdaad overal bultjes van iets wat me te pakken had genomen. Maar ziek melden zit er natuurlijk niet in op je eerste werkdag (wat ik sowieso levenslang nog nooit heb gedaan), dus bijna fris en fruitig ging ik richting m'n nieuwe job samen met een ander meisje uit het hostel. We werden ontvangen door een aardige man, John, die onze supervisor is. We reden vervolgens richtig een eerste farm waar we gingen werken. Het werd langzaam licht, en de zon kwam op. De lucht had supermooie kleuren, echt van felrood naar felblauw. De maan was mega groot en kleurde ook oranje. Ik had op dat moment gewoon een genietmomentje, terwijl ik in principe aan het werk was! Eenmaal aangekomen op de farm kregen we te zien wat we moesten doen. Er waren allemaal velden met een bepaalde soort planten. Ik ben nog niet zo'n ervaren farmer, dus geen idee wat voor iets het was of hoe ik het moet omschrijven. Er zaten in ieder geval bollen bovenop, en de slechte bollen die wit waren verkleurd met kleverig spul eraan, moesten we eraf knippen. En dat 5 uur achter elkaar. Het was prima te doen! Tegen 11 uur waren we klaar, wat niet heel erg was want het begon al aardig warm te worden zo op het platteland in je werkkleding. We werden toen terug afgezet bij het hostel, en toen had ik nog een hele dag over. Helaas begon ik toen zo ongeveer op te zwellen: ik had een allergische reactie op de beten van die nacht. Ik had maar een allergietabletje genomen en bij de apotheek konden ze er verder vrij weinig mee. Ach ja, maar even kijken of ik er dood aan ga dacht ik. Daarna heb ik m'n tijd besteed aan het regelen van internet, want in het hostel hebben we geen WiFi, en dat overleeft een gemiddeld persoon natuurlijk niet. Omdat de bulten behoorlijk groot werden (m'n elleboog was dubbel zo dik en ik had een plakkaat op m'n been zo groot als m'n hand) ging ik even bij de receptie in het hostel navragen wat het kon zijn. Er hing namelijk een briefje in de eetruimte met: "morgen moet iedereen de hele kamer leegruimen, want er wordt gesprayd tegen bedbugs en andere insecten. Het is niet toegestaan de bovenverdieping te betreden tussen 1 en 5". De man van de receptie schrok van mijn mooie plakkaten, en zei dat ik niet in dezelfde kamer mocht slapen omdat het een allergische reactie was. Hij gokte dat het spinnenbeten waren! Ieeeeeehw... Ik moet er niet aan denken dat zo'n griezelig beest over me heen heeft gekropen die nacht. "Hmm, laat ik eens over dat meisje wandelen. Goh, die zal wel lekker smaken. HAP, jam jam, smaakt goed. Laat ik eens d'r hele lichaam vol bijten. HAP, hap, HAP, hap.." Afijn, de receptie gaf me de sleutel van een andere kamer en die nacht moest ik ergens anders slapen. Daarna kon ik weer terug naar mijn kamer, omdat toevallig dan dus alles gesprayd zou zijn en geen insect dat zou overleven. 's Ochtends stond ik wederom vroeg op om te gaan werken. Dit keer was het maar voor 3 uurtjes, om af te maken wat de dag ervoor niet was gelukt. Vervolgens was het een hele saaie dag; je kon je kamer niet op en niet bij je spullen, ivm het sprayen van de bovenverdieping. Je zat dus gebonden aan de zeer oncomfortabele plastic stoelen in de eetruimte. Het hostel is prima, maar een lekker bankje zou niet verkeerd zijn om in te chillen. Na 5 uur konden we de kamer weer op. We hebben onze kamer weer volledig heringericht en zijn vroeg gaan slapen. Ondanks ik dacht de volgende dag vrij te zijn, zag ik op het nieuwe rooster dat ik moest werken om 06:00 uur. Elke avond moet je het rooster controleren in het hostel om te kijken of je moet werken, en zo ja hoe laat. Gek genoeg hoefde alleen ik te werken, en het andere meisje met wie ik samenwerkte niet. Vanaf dat moment was ze ineens boos op me en kwam er geen woord meer uit. Jaloers dat ik mocht werken en zij niet, heel raar... Ik werd de volgende ochtend opgehaald en ging een prima werkdag tegemoet. Eerst moest ik bij bepaalde planten checken welke er anders uitzagen dan de rest, en die er met wortel en al uithalen. Ik was volledig doorweekt door de natte bladeren en werd continu begroet door spinnenwebben inclusief bewoner. Uiteindelijk heb ik een plant uit de grond getrokken en die tijdens het lopen steeds voor me gehouden, om te voorkomen dat er een spin in mijn gezicht of mond zou belanden. Toen we klaar waren en terug naar de auto liepen zagen we een mega spinnenweb, met de grootste en dikste spin erin die ik tot nu toe ooit heb gezien. Het klinkt bijna alsof ik nu vol enthousiasme over spinnen praat, maar voor degene die mij niet goed genoeg kennen: ik vind spinnen verschrikkelijk!!!! Knop omzetten en gaan, dat is wat ik doe. Je moet iets als je geld wilt verdienen in Australië.. Nadat we klaar waren op het platteland met 'planten trekken' kwam het relaxte onderdeel van de werkdag. We stapte in de auto, en daar bracht ik vervolgens dan ook de meeste tijd in door. Eerst reden we door het kleine stadje Childers. John liet me dit stadje even zien 'omdat we er nu toch waren' en kocht 2 zakken snoep. Daarna reden we langs verschillende farms om johnsongrass te zoeken. Dit is een gras/plantje die slecht is voor de maïsoogst. Als we die tegenkwamen moest ik met zo'n plastic bak op m'n rug gif over die plant heensprayen. Je ziet in Nederland toch wel 's van die Diamantgroep of Gemeente medewerkers onkruid weghalen met zo'n spray en een bak op de rug? Nou, zo liep ik er dus ook bij. Ik vond het hartstikke grappig om te doen! De meeste waren echter al weg, dus we waren meer aan het rondrijden en zoeken dan werkelijk sprayen. Deze werkuurtjes was het dus gewoon rondrijden in een auto, snoep eten en muziek luisteren. O ja, en af en toe dus uit de auto om werkelijk wat te doen. Pri-maaa! De dag daarna was ik vrij. Normaal denk je dan: Yes! Maar in Bundaberg is helaas weinig te beleven, dus dat is maar een saaie bedoeling. Dit werd donderdag-wasdag. Dat was ook geen overbodige luxe, want mijn kleren die ik speciaal nieuw had aangeschaft voor het werk waren volledig vies en modderig. Het leven van een boerin.. 's Avonds hoorde Ingeborg dat ze mijn nieuwe collega zou worden! Het meisje met wie ik oorspronkelijk werkte had ontslag genomen (men was ook niet zo enthousiast over haar), dus die plek kwam vrij voor mijn betere collega. Leuk! Vrijdag hebben we mais moeten plukken. Dit was een flinke klus, maar prima om te doen. John reed de auto steeds naar de plek waar we aan het plukken waren, zodat we een lekker muziekje hadden en geen honderden meters hoefde af te leggen om onze volle emmer te legen. Op zaterdag hebben we alle maïs die geplukt was moeten 'pellen'. Het ging de dag ervoor te langzaam als we dat meteen zouden doen, met als gevolg dat we in de volle zon zouden moeten werken. Dat is niet goed voor de geplukte maïs die dan zou uitdrogen, maar ook niet voor ons als kostbare meisjes die uit zouden uitdrogen. Dikke prima, zaterdag dus weer een dag mogen werken. En dát.... dát was pas een prima werkdag! We hebben 6 uur buiten op een krukje gezeten met een muziekje op en heel de tijd kunnen kletsen. O ja, en natuurlijk moesten we niet vergeten om ondertussen de maïs ook te pellen. In de avond hebben we met mensen uit het hostel wat gedronken en zijn we vervolgens op stap gegaan. Een gezellig avondje om de 'zware' werkweek af te sluiten. Vanaf zondag tot en met vandaag kan ik kort samenvatten, aangezien mijn blog anders levensverhaalblog gaat heten. Maandag maïs geplukt. Alle andere dagen niet veel bijzonders: relaxen, WiFi aftappen bij de Mc Donalds (ruim een uur met zuslief Skypen, dat is legaal als je een ijsje van 50 cent koopt), naar de gratis dierentuin waar maar liefst zo'n 6 dieren zitten, een dagje strand met mensen uit het hostel en.... Eergisteren weer een dagje gewerkt! Toen moesten we alle mais verwerken in een machine, zodat alle maïskorrels eraf gingen. Het is een zaden-bedrijf, dus van die maïskorrels worden uiteindelijk bijvoorbeeld cornflakes gemaakt. Cornflakes, mede mogelijk gemaakt door Suzanne. Leuk toch! En gisteren was pay-day, dan zien we waar we het allemaal voor doen. Dit hebben we meteen gevierd met een uitgebreide shopmiddag. Die 6 nieuwe t-shirts passen never nooit in mijn backpack, dus het is maar goed dat we nu 2 plankjes in het hostel hebben. Zorg voor later noemt men dat. En vandaag... Relaxen en straks een dansje wagen!

Ondanks het elke dag trouwens super zonnig is, en voorlopig ook blijft, is er nog wel één momentje geweest dat er eigenlijk een flinke regen- en onweersbui had moeten hangen als het weer zich echt aanpast aan onze situatie hier. Ik probeerde namelijk op een avond geld te pinnen bij een losstaande ATM, en dat faalde. Maar helaas vond ING het wel nodig om het geld dat ik niet heb gehad af te schrijven. Het gaat om 500 dollar, wat ongeveer gelijk is aan 350 euro. Allemaal geregel, en de conclusie; ik krijg het geld binnen 10 werkdagen terug, maar moet vervolgens ongeveer 6 maanden (!!!!!) wachten op de definitieve uitslag. Ze gaan dan onderzoek doen of het bedrag inderdaad onterecht is afgeschreven. En zo niet, dan moet ik het terug geven. Fijn, want over 6 maanden kan ik niet meer bewijzen dat ik écht die centen niet gehad heb. Flink balen dus, maar hopelijk kunnen ze terugvinden dat ik in mijn recht sta.

Zoals het er nu naar uitziet blijven we de komende tijd in Bundaberg om geld te verdienen. Het is hier niet super spectaculair, maar de ervaring om op een farm te werken is leuk en het extra geld wat we dan voor de reis hebben natuurlijk ook. De mensen in het hostel zijn gezellig en de avondjes komen we door met kaarten, al onze slaap inhalen van de afgelopen maanden en in het weekend op stap. Het is natuurlijk niet het hoogtepunt van de reis, maar zeker een leuke nieuwe ervaring en daarna zijn we misschien wat minder verwend en vinden we de prachtige dingen ook weer prachtig in plaats van "wel mooi". We waren gisteren precies op de helft van de reis, het gaat zo snel maar we houden het nog primaaaaaa vol. Ik wil nog niet naar huis! Dus voor nu: boerin zoekt geld, kom maar op met die dollars!!