Vaarwel Vietnam

De slaapbus. Hét vervoersmiddel waar ik zo enthousiast over was. En nog steeds hoor, het is altijd comfortabeler dan opgevouwen zitten in een minibusje wat ik al eens eerder heb gezegd. Echter, het is minder comfortabel dan een bed. Dat is natuurlijk niet te vergelijken, maar wel als je vier nachten achter elkaar (!!) in de slaapbus doorbrengt. Dan is de slaapbus eigenlijk een soort van je bed. Dus nu heb ik het recht om deze twee "bedden" te vergelijken. Daarom benoem ik naast alle positieve berichten over de slaapbus nu ook graag de irritaties. Daar gaan we dan, hoezo is het zo dat:
- Als je netjes in de rij staat om in te stappen, alle Aziatische mensen voorrang krijgen en jij vervolgens alsnog bijna als laatste instapt?
- Je per sé bovenin moet liggen, ook al is er onderin nog genoeg plek? (Onderin liggen is fijner - dan kan je je spullen kwijt. Anders moet je lepeltje lepeltje liggen met je rugzak).
- Als je na lang aandringen toch onderin mag liggen, je per sé achterin moet liggen? (Dat is ook een slechte plek, want dan lig je alsnog lepeltje lepeltje. Maar dan met een onbekende. Dan prefereer ik eerder om met mijn rugzak te knuffelen..)
- Er bedden worden gecreëerd in het gangpad, waar vervolgens mensen gaan liggen? Zelfs als er nog een stoeltje vrij is...
- Het personeel van de slaapbus áltijd chagrijnig zijn? (met hoofdletter C!)
- Een chauffeur tijdens de ochtendpauze aan het bier zit?
- Er om elke scheet getoeterd wordt? (Oké, ik geef toe.. Dat doet iedereen hier in het verkeer. Maar als je net in slaap valt en vervolgens half naar voren wordt geslingerd en getoeter hoort, zie je elke keer je leven weer voorbij flitsen..)
Tot zo ver mijn levensvragen over de slaapbus. Gelukkig hebben we de ritjes overleefd, dus echt klagen mag ik niet. Tijd voor de echte reisverhalen, want we hebben na zo'n reistijd natuurlijk weer genoeg gezien.

Na onze reis van ongeveer 40 uur kwamen we aan in Hanoi. We hadden tussendoor een overstap in Hué van vijf uur, waardoor we die stad ook een beetje hebben kunnen zien. We hebben daar rondgewandeld en lekker gegeten. Verder was er vrij weinig te doen. Er waren een aantal dingen om te bezichtigen, maar die stonden niet op onze to-do list, dus hebben we overgeslagen. Eenmaal in Hanoi aangekomen, rond 06:30, waren we aardig gaar. Ik had tijdens de laatste rit een verschrikkelijke slaapplek, het was koud en ik kon mijn rugzak niet kwijt dus moest daar mijn stoel mee delen. Kortom, bijna geen oog dicht gedaan. In Hanoi werden we meteen begroet door mensen die maar al te graag hun hotel wilde aanbieden. We vonden dit prima, want dan kregen we gratis vervoer naar het hotel, de kamer was goedkoop en het zat ook nog eens gevestigd in het centrum. Daar wilde ze ons ook gelijk tours aansmeren, maar wij waren zo moe en zaten als zombie en Casper het spookje aan tafel. We besloten eerst liever te slapen en te douchen, en daarna over de tours te overleggen. Met een heel klein beetje meer energie na een korte powernap hadden we twee tours geboekt. Dit zou heel wat energie vragen, want de tours waren gelijk achter elkaar. Maar ja, je moet wat als je weinig tijd hebt en veel wilt zien.. We hebben de rest van de middag besteed aan een grotere powernap en om 21:00 startte onze eerste tour al! We stapte wederom in de welbekende sleepingbus. Op naar Sapa, voor een trekking. Het was 360 km rijden, dus in de vroege ochtend kwamen we daar aan. Na een prima ontbijtbuffet gingen we wandelen door de bergen rondom Sapa, met lokale bevolking als gids. Echter hebben deze 'gidsen' nauwelijks 6 woorden gesproken, maar dat terzijde. De natuur was in ieder geval prachtig! Mooie bergen, die allerlei trappetjes van (rijst)velden hadden. Af en toe een watertje of kleine waterval tussendoor. Erg mooi! In de middag kregen we nog een lunch, en na zo'n 12 km. wandelen eindigde de tour. Helaas was tour dus wel heel erg kort! We hadden een bus eerder kunnen halen om terug naar Hanoi te gaan, maar deze zat al volgeboekt. We moesten daarom vanaf half 3 wachten op onze bus van 21:00, met in ieder geval nog een diner tussendoor. Heel jammer dat de bus eerder vol zat, anders hadden we een normale nachtrust kunnen hebben. Dit keer moesten we dus weer slapen in de bus: vier-nachten-op-een-rij. Om vijf uur 's ochtends kwamen we eindelijk aan in ons hotel waar we een kamer hadden geboekt, en toen kregen we de zwaar depressieve woorden: "we zitten vol". WAT?! Wij willen slapen! En douchen! Over een paar uur gaan we al mee met de volgende tour, en we moeten wat anders zoeken terwijl we hier hebben geboekt?! Ineens bleken ze ook vol voor de volgende nacht, terwijl we daar ook gewoon voor hadden gereserveerd én betaald. Maar helaas, er was geen nuttig woord met onze hotel-vriend uit te wisselen. We konden daar in een of ander hok op een zoldertje op matrassen slapen deze nacht, en voor de volgende nacht moesten we wat anders zoeken. Fijn, van die Aziaten waar je totaal geen afspraken mee kan maken. Mijn bloed kookte, ik was écht niet blij met deze mededeling! We hadden alles zo perfect uitgestippeld, en dan krijgen we zo'n gezeik.. Maar goed, hou de eer aan jezelf Suzanne..

De volgende ochtend, of een paar uur later (maar net hoe je het bekijkt) hadden we een ontbijt. Toen is het halve hotel nog op stelten gezet, wederom door een discussie over onze kamer die was overboekt. Conclusie; ze konden de kamer duurder aan anderen verhuren en ze vonden ons niet aardig, dus kregen we de kamer niet. Dat is blijkbaar hoe het hier werkt.. Inmiddels wilde wij daar natuurlijk ook niet eens meer slapen, dus we waren blij toen de pick-up er was voor onze tour en we het hotel uit konden lopen. Vaarwel sukkels, jullie zien onze review wel terug op tripadvisor. Om het alvast op Google.nl, waarbenjij.nu en mond-tot-mond te verspreiden: Hotel Hanoi Glory in Vietnam is verschrikkelijk, niet heen gaan!! ;-)

Verstand op 0, vergeet dat hotel en die onaardige mensen: op naar ons dagje Halong Bay! Na een flinke busrit stapte we op de boot, en kregen we een lunch met allerlei Vietnamese gerechten. Vervolgens vaarde we langs de welbekend bergen/rotsen van Halong Bay, en die zijn prachtig! Het water is groen en overal zie je bergen en rotsen uit de zee komen. Vervolgens vaarde we ook naar een grot waar we doorheen konden lopen. We moesten heel wat trappen klimmen, maar het was het waard. Je ziet bizarre vormen in zo'n grot. Het was binnen mooi verlicht met kleurtjes. Grappig, want als je goed keek zag je gewoon dikke TL lampen liggen. Detailtje, dat zouden ze in de Efteling of huize van Gijzel net wat anders afwerken. Maar al bij al was het dagje Halong Bay erg mooi, leuk en relaxed. En voor de verandering hadden we ook nog eens een vrolijke gids! In de avond kwamen we in ons (nieuwe..) hotel, waar we snel onze backpack hebben gereorganiseerd om vervolgens op tijd ons bed in te duiken. Daar waren we onderhand aan toe! In de ochtend hebben we de taxi genomen naar het vliegveld, voor een korte vlucht naar Bangkok. Tijd om het zuiden van Thailand te ontdekken, op naar de eilanden.

Vietnam was een mooi land, maar het is te kort om daar voor 1,5 week te reizen. Het mooiste vond ik het stadje Mui Ne, waar je de prachtige zandduinen en de mooie fairy stream hebt. Het gaafste was natuurlijk het canyoning in Da Lat! Ik ben super trots dat we dit overleefd, ehh ik bedoel gedaan hebben. Ondanks de mooie dingen aan Vietnam, vind ik het niet erg dat we dat land nu kunnen afspreken. We hebben behoorlijk pech gehad. De kosten vielen tegen, vaak gedoe met tours (chagrijnige gids, te laat opgehaald, teveel vrije tijd) en onze afsluiting in het hotel was natuurlijk ook niet heel positief. Veel mensen zijn gewoon super onaardig in Vietnam (dat is tenminste onze ervaring) en een klein geheimpje: het was er koud!! We hebben voor het eerst in tijden weer een lange broek aan moeten doen.. En een vest! Gelukkig was dit alleen in het noorden van Vietnam, dus maar 2 dagen. Maar ach, we hebben wel ook hele mooie dingen mogen zien en meemaken. En nu zijn we sinds maandag, na een korte vlucht, weer in het zonnige Thailand. Kunnen we weer lekker aan de bruine teint werken. Laten we het niet hebben over de verschrikkelijke verkeerschaos in Bangkok (45 minuten in een taxi voor 1.8 kilometer), want dan krijg ik jullie nooit jaloers. Het was het gelukkig wel waard, want we hebben in Bangkok weer 2 dagen grote winkelcentra mogen bezoeken en 'all you can eat is sushi' gegeten. Na 2,5 maand jezelf weer volledig volvreten tot je ontploft is best lekker! Dat we vannacht weer een nachtje hebben moeten overslaan, is slechts een detail waar je niet jaloers op wordt. Tenzij slapen tot 04:00 in de bus en daarna 2,5 uur buiten op een houten bankje en dan een aantal uur op stoelen in een boot als goede nachtrust telt. Afijn, we zijn inmiddels op het zonovergoten feesteiland Koh Phangan en er staan mooie dagen aan te komen... Toch best iets om jaloers op te worden? ;-)