Na zonneschijn komt regen

Mission beach, onze tweede bestemming van Australië. Na een week regen, regen en nog meer regen kon ik op Mission Beach gelukkig weer op zoek naar mijn zonnebrandcrème. Het weer was volledig omgeschakeld, op een positieve manier. Ik was de eerste week in Australië redelijk teleurgesteld en had bijna spijt dat we voor de Australische winter hadden gekozen. Maar nu heb ik ontdekt hoe lekker weer het hier kan zijn, zelfs in april. We hadden op onze nieuwe bestemming een gezellig hostel gevonden, tegenover het strand. Na een wandeling van nog geen minuut arriveerde we op ons privé strand. En dat privé strand was zo'n 3 km breed gok ik. Met een strakblauwe lucht, heerlijke golven, een klein briesje en een schoon, leeg strand genoten ik en Ingeborg de hele middag van de warme zonnestralen. Af en toe kwamen er wat skydivers uit een vliegtuig springen en landde op het strand, een enkele keer lag er iemand anders even een paar meter verderop, maar verder was het gehele strand helemaal voor ons alleen! Dit was dus een heerlijk stranddagje, om onze (licht)bruine kleur niet te verliezen. In de avond koelde het echter flink af, en had ik even een heimwee moment naar Chocolademelk - de enige echte. Maar met een chocoladereep en fleecedeken kwam ik ook al een heel eind.

De dag erna zijn we naar bestemming 3 gegaan: Townsville. Hier hebben we de eerste dag weinig kunnen doen omdat we pas in de middag aankwamen. We zijn daarom wat gaan rondwandelen en hebben een McDonalds gezocht voor een McFlurry M&M die ik al 3 maanden wilde (hadden ze niet in Zuid-Afrika, Thailand, Laos, Cambodja én Vietnam.. Zucht). Daarna hebben we maar weer een supermarkt geplunderd, want daar zijn we toch zo goed in. We konden in de winkel het mandje al niet eens meer dragen en liepen uiteindelijk met 4 plastic tassen per persoon de winkel uit.. En met die zware tassen stond ons een flinke wandeling van 20 minuten te wachten. In Azië hadden we op zo'n moment gewoon een tuktuk terug gepakt, maar in het dure Australië is een taxi geen optie. Maar kom op, 8 tassen en 20 minuten lopen, daar moet toch wat op te verzinnen zijn? Inderdaad! We hebben een winkelkarretje gepakt, hebben daar alle spullen ingegooid en zijn zo terug naar het hostel gelopen. Op het karretje stond "Heb je mij verdwaald gevonden? Bel *nummer* en de supermarktservice komt me ophalen". Nou prima, dat wil dus zeggen dat je die winkelkar mag meenemen en verdwaald mag achterlaten, toch? We waren erg laat terug, hebben snel wat gegeten en zijn toen op tijd naar bed gegaan. Met een droge huid, muggenbulten, paar verbrandde plekjes van de zon en schrale lippen moest ik echter wel eerst een uitgebreide Etos Smeersessie doen. Overal had ik een crème voor om de volgende dag weer als prinses wakker te worden. Mijn uitgebreide avondritueel die ik in Nederland slechts in hoge uitzondering oversla schiet er aan de andere kant van de wereld vaak bij in.

Dag 2 in townsville werd ik wakker (bijna als een prinses, maar dan een versie met nog steeds veel muggenbulten) en hadden we een dagje Magnetic Island op de planning staan. En WAT IS DAT MOOOOI!!! Na een korte boottrip arriveerde we op dit prachtige eiland. We kochten een hop on-hop off busticket, waarmee we de hele dag onbeperkt konden reizen. Eerst gingen we naar een plekje waar je walibis kon voeren. In een lokaal winkeltje kochten we voer, om vervolgens de honger van deze überschattige beesten te stillen. Er liepen er super veel rond, en dat zomaar in het wild! Ze waren op het begin een klein beetje verlegen, maar kwamen daarna vanzelf naar je toe en aten zelfs uit je hand. We hadden gepland om hier een uur te blijven, maar het was zo leuk dat we er nog een uurtje aan vast hadden geplakt. Na 100 selfies met de walibis was het tijd om de bus naar de volgende stop te pakken. We gingen een wandeltocht doen door 'de Fort'. De zon stond hoog aan de hemel, en de schaduw was ver te zoeken, dus we zijn halverwege maar weer omgekeerd. Tijdens de korte wandeling hadden we toch al veel moois gezien. De natuur was prachtig! Verschillende soorten bomen en planten, allemaal super groen en levendig. Dat was mooi in contrast met de felblauwe lucht, en verderop zag je de zee die zelfs nog feller blauw was. Er was ook een 'viewpoint' en daar keek je uit op een prachtig strandje. De zee daar bestond uit verschillende kleuren blauw. Van wit, naar heel lichtblauw naar donkerder en feller blauw. Super mooi! Maar na de warme wandeling waren we toch echt toe aan een duik, en gingen we met de bus naar Horsebay voor het strand. In deze periode zitten er in Australië heel veel (levensgevaarlijke) kwallen in de zee, dus je kunt niet zomaar overal zwemmen. Bij dit strand was een speciaal net gespannen, waardoor je toch veilig de zee in kon. Na wat lekker bakken in de zon en verfrissen in het water was het tijd om terug te gaan. Met nog een korte stop bij de walibis (want ze waren echt zo leuk!) zijn we vervolgens met de boot weer terug gegaan naar Townsville. Koken, eten, slapen en toen was het alweer een dag verder. De tijd vliegt! Op deze zaterdag stond er weer een busreis op de planning. In de middag zijn we naar Airlie Beach gegaan, waar we om 17:15 aankwamen.

De eerste avond in Airlie Beach hebben we weinig gedaan. De dag erna, zondag, stond er echter iets heel leuks op de planning: een dagtocht naar Whitsundays! Voor we de boot op gingen moesten we beslissen of we een stingersuit wilde huren, die beschermt tegen kwallenbeten. De tourleiders zeiden dat er niet veel kwallen meer zijn, maar dat er 1,5 week geleden nog iemand was gebeten. We proberen wat op de kosten te letten, maar aangezien je na zo'n beet een week in het ziekenhuis belandt hebben we de gok maar niet genomen. Hoppa, het meest onsexy pak gehuurd en de dagtocht kon beginnen! Na ongeveer 40 minuten op de boot kwamen we aan op een prachtige plek op Whitsundays om te snorkelen. We hebben hier een klein uurtje gesnorkeld. We hebben hele mooie koraal en heel veel felgekleurde, verschillende soorten vissen gezien. Daarna gingen we weer 40 minuten varen, en kwamen we uit op Whiteheaven Beach: een geweldig mooi strand! Het was er rustig, het zand was wit, het water was kristalhelder, geen wolkje aan de lucht en met de warme zonnestralen op mijn huid voelde het even alsof ik in een paradijs was beland. We kregen een lekkere lunch en konden daarna van het prachtige strand en heerlijke weer genieten. Onze tourguide was heel enthousiast, en vond het ook leuk om foto's te maken. Hij heeft een paar prachtige foto's gemaakt van Ingeborg en mij, die zeker in het "Wereldreis 2015 Fotoboek" gaan komen! Helaas kwam er ook een eind aan deze tour en moesten we daarna een kleine 1,5 uur met de boot terug naar Airlie Beach. We werden nog getrakteerd op lekkernij (koekjes en cake) en kijken nu terug op een geweldige dag. Dit strand staat zeker in mijn top 2 mooiste stranden (het evenaart met het eiland Koh Rong - Cambodja). We hadden ook geluk met onze tourguide, want naast de leuke foto's die hij maakte had hij ook een goed gevoel voor humor.

Terug aangekomen in het hostel, besloten we de heerlijke dag af te sluiten met een avondje uit. We kochten van te voren goon, de welbekende goedkope wijn in Australië. Ondanks veel mensen dit 'rotzooi' vinden, vonden Ingeborg en ik deze fruitige, zoete, witte wijn prima smaken. Eindelijk iets wat niet zo duur is! In onze dorm hebben we met andere kamergenoten kaartspelletjes gespeeld en gedronken en zijn we uiteindelijk met zijn allen een dansje gaan wagen in de kroeg. Maandag hadden we uitgeslapen, en gingen daarna weer aan onze teint werken. Ook in Airlie Beach hadden ze weer een Lagoon (net als in Cairns). Dit grote en gratis zwembad zat tegenover het hostel, en was een prima plek om te relaxen. 's Avonds zijn we ook weer op stap geweest, en de dag erna was weer hetzelfde: relaxen bij de Lagoon. Niks mis mee! Ik heb deze dagen regelmatig gedacht: 'jeetje, wat is dit bizar. Ik heb het zo goed! In Nederland zijn mijn vrienden en familie aan het werk, en ik lig hier in de zon te genieten. Geen stress en alleen maar leuke dingen doen...' De meest mooie en gave dingen zijn bijna normaal voor me aan het worden na 3,5 maand non-stop genieten. Maar ik weet heel goed dat dit niet normaal is, en dat ik geluk heb dat ik dit allemaal mag meemaken en het zo goed heb. Helaas kreeg ik in Airlie Beach wel een heel somber bericht. Een hele lieve, leuke, enthousiaste en altijd vrolijke oud-collega van me is plots overleden door een hersenbloeding. Ze heeft maar 36 jaar mogen worden. Ik ben er enorm van geschrokken, en op zo'n moment wordt je weer wakker geschud. Genieten, echt genieten, want het kan zomaar over zijn. Heel veel sterkte gewenst aan de familie, vrienden en collega's van Nanda, ik denk aan jullie in het verre Australië.

Op woensdagavond hebben Inge en ik voor het eerst in 3,5 maand afscheid van elkaar genomen. We hadden één dag in het vooruitzicht zonder elkaar. Na een lekkere Domino's Pizza (jahaaa, dat verkopen ze hier ook!) ben ik met de bus naar Rockhampton gegaan en bleef Inge nog een nachtje in Airlie Beach. Met onze pre-wereldreis in Polen hadden we mensen leren kennen uit Australië, die in Rockhampton wonen. We zeiden toentertijd dat het leuk zou zijn weer in Australië af te spreken. Ik had een week van te voren een berichtje gestuurd, en afgesproken om 1 dag langs te komen. Eenmaal in Airlie Beach aangekomen, zagen we echter dat onze 4e nacht in ons hostel gratis zou zijn, dat was een aanbieding. Inge besloot dat ze in dat geval liever in Airlie Beach wilde blijven. Ons hostel stond namelijk bekend als leuk feesthostel, en de plaats Rockhampton als saai. Mij maakte het niet veel uit, maar aangezien ik eigenlijk al had beloofd om een dag naar Rockhampton te komen (dat ligt sowieso op de route) besloten we 1 dag zonder elkaar te reizen. Dus, met een heel vreemd gevoel stapte ik alleen in de bus, wetend dat we elkaar de volgende avond weer zouden zien in de bus naar Bundaberg. Op Google leek Rockhampton een paradijs, van meerdere mensen hoorde we dat het saai en lelijk is, de buschauffeur zei tegen me dat hij er woont en dat het geweldig is, een vriendin zei dat ze verschillende mensen kent die er heen zijn gegaan... Allemaal wisselende meningen, ik was heel nieuwsgierig hoe het zou zijn.

We zijn naar een crocodile farm geweest. Dit is geen dierentuin, maar een plek waar wilde krokodillen worden gevangen om ze vervolgens te verzorgen. Deze krokodillen worden bijvoorbeeld gevonden in een rivier tijdens een rondje zwemmen! Men belt dan die farm, en die komt dan in actie. We hadden een tour, waarbij we allerlei informatie over krokodillen kregen. Ik ben nu op de hoogte wat je moet doen als je oog in oog met een krokodil staat: rennen! Het was heel indrukwekkend hoe groot zulke beesten kunnen worden. De grootste die zij hadden was 5 meter, en een echte vetzak. Op het einde mochten we ook een babykrokodil vasthouden. De bek zat dichtgetaped uit veiligheid. Zo'n krokodil voelt verrassend zacht! Een soort hoge kwaliteit leren Guess tas, alleen het label ontbrak. Na het krokodillen-uitje zijn we naar een grote shoppingmall gegaan. M'n backpack zit aardig vol, dus op 4 chocoladerepen na heb ik niks gekocht. We hebben als lunch een meatpie op, iets was blijkbaar typisch Australisch is. Het is een taartje van bladerdeeg, waar heel lekker vlees met een sausje in zit. Er zijn verschillende soorten, ik had er een met steak. Erg lekker! Na nog een donut hebben we wat gerelaxt en toen de honger weer opkwam zijn we uit eten geweest. Wiehoeeee, voor de eerste keer in Australië. Het was in een irish pub, waar ook gokautomaten stonden. Daar heb ik me ook aan gewaagd, maar helaas zonder succes. Ook met een soort bingo bleek mijn geluk nog thuis te liggen. Dat spelletjesgeluk is in Nederland natuurlijk zo groot dat het niet meer in mijn backpack erbij paste. Met een lekker ijsje als toetje hebben we de dag afgesloten. Conclusie: Rockhampton was zo slecht toch niet!

Na een korte busreis in de nacht arriveerde we na onze hereniging gisteren om 3:30 in Bundaberg, de plek waar ons een baan was beloofd. Het workinghostel wist dat we 's nachts aankwamen, en daarom mochten we in de lounge slapen tot het een normale tijd was om in te checken. We hadden onze backpacks in de lounge gezet, Inge maakte even een praatje met een gast die daar rondliep (maar een raar figuur, ik had geen zin om met hem te praten) en gingen toen slapen op de bank. Toen we wakker werden begon de meest verschrikkelijke dag van de wereldreis... Inge's rugzak met alle belangrijke spullen (paspoort, credit card, pinpas, fotocamera, geld, etc.) was tijdens het slapen gestolen! En dan niet gewoon een beetje geld eruit gehaald of zo, nee: gewoon de hele tas meegenomen! Er hingen camera's in het hostel, en alles staat op beeld. En wie had het gedaan..... Die rare jongen waar Inge 's nachts nog een praatje mee had gemaakt! Dat bleek geen gast van het hostel te zijn, maar een freak die wel eens vaker zomaar binnensluipt. Om de dag nog 'leuker' te maken kregen we ook te horen dat er geen baan voor ons was. Iets met een miscommunicatie.... Achteraf willen we daar niet eens werken, het is net een gevangenis. Totaal geen sfeer, tralies bij de ramen, er hangen overal dreigementen dat je eruit gekickt wordt als je iets fout doet, 85% van de gasten zijn Aziaten, je moet eigen wc papier meenemen (detailtje haha), de douche is een feestlocatie voor schimmels en elke week is er een controle in de kamer of je alles wel goed opruimt. Jammer dat we geen baan hebben, maar hopelijk vinden we gewoon wat beters. En omdat bij zo'n vervelende dag natuurlijk geen 30 graden en een zonnetje hoort, regende het de hele dag pijpenstelen. Na aangifte bij de politie, 100 telefoontjes om alles te blokkeren, een bezoekje aan de bank, allerlei nieuwe spullen kopen en uitzoeken hoe je een nieuw paspoort kunt aanvragen waren we aardig klaar met deze rotdag.

Vandaag lijkt de regen ook niet te stoppen. In Nederland is het even stortregen en dan stopt het of miezert het. Hier is het al ongeveer 4 uur non-stop aan het stortregenen. Na regen komt zonneschijn, maar voor nu geldt helaas ook: na zonneschijn komt regen. Laten we hopen dat voor Inge alles snel geregeld is, we snel een job vinden en de zonnebrandcrème (die ik net een halve liter nieuw heb aangeschaft) weer heel snel nodig is.