Toedeloe leuke Thailand, Adios Asia!

Inmiddels kan ik Zuid-Thailand ook van het lijstje strepen. Wat een feest, wat een geweldige eilanden. We kwamen op 1 april aan op eiland Koh Phangan, wat ondanks de 'grapjes datum' niet grappig begon. We namen vanaf de boot een taxi naar ons hostel, maar omdat de chauffeur het hostel niet kon vinden werden we gedropt en moesten we de rest maar lopen. Met een zware backpack, die elke minuut zwaarder leek te worden, liepen we het eiland door op zoek naar ons hostel. Uiteindelijk hebben we de backpacks gedumpt, is Inge daar bij blijven zitten en ben ik het hostel gaan zoeken zonder zware tas op m'n rug. Na een tijdje waren we dan eindelijk in het hostel en waren we klaar voor de de laatste 1,5 week in Thailand. Op 3 april stond het welbekende 'Full Moon' feest op het programma. Dit is een heel groots en bekend strandfeest, met ruim 10.000 mensen! We hadden om deze reden ons hostel al 3 maanden van te voren geboekt (in Nederland, kwestie van plannen. Heb ik van mijn lieve vader geleerd. Ha..ha..). Dat was maar goed ook, want de hostelprijzen waren inmiddels flink gestegen en een hoop hostels zaten zelfs vol. Op 1 en 2 april werden ook een soort pre-feesten gehouden, zodat we vast in de feeststemming konden komen. Mooi, hoefde wij ons dus niet te vervelen.

Onze eerste avond gingen we met wat kamergenoten naar het strand, hopend dat daar wat gezelligs te doen was. Er werd op een andere locatie een groot feest georganiseerd, maar die sloegen we over omdat de entree erg duur was en we de dag erna ook al naar zo'n soort feest zouden gaan. Dat was uiteindelijk een goede keus, want het was aardig druk op het strand. Er stonden allerlei barretjes opgesteld waar je drinken kon kopen, overal was muziek en we waren met een hele gezellige groep. Het drinken op dit eiland ging net wat anders dan normaal. Het gaat niet per glas, maar per emmer. "Doe mij maar een emmertje baco" is blijkbaar heel normaal. Sta je dan, met een emmer drank op het strand te dansen. Inge en ik gingen dus niet 'twee emmertjes water halen', maar twee emmertjes Mojito halen. Een ietwat aangepaste (en betere) versie op het liedje wat paps en mams ons vroeger hebben geleerd. Kortom: emmers drank, gezellige muziek, leuke mensen, voetjes in het zand en dansen: dat was weer een avond om nooit te vergeten.

De dag erna hebben we lekker uitgeslapen, en na een heerlijk ontbijt met springrolls (soort loempia's, die zijn hier echt topppp!) was het tijd om verder te relaxen op de kamer. En toen ging de deur open, hoorde we voetstappen de kamer inlopen, sprong ik op en rende ik naar onze nieuwe kamergenoot: Lotte! Dit is een vriendinnetje uit Nederland (leren kennen tijdens de taalcursus in Malta) en zij is ook aan het reizen met een vriendin, Kelly. We waren tegelijk in Thailand, dus hadden van te voren afgesproken dat we op 2 april zouden meeten op Koh Phangan. De komende dagen werd dus feest vieren met vieren! Onze eerste avond samen gingen we daarom naar het georganiseerde grote feest: de jungle party. Voor vertrek hadden we onszelf geschminkt met felle kleuren bodypaint, wat heel veel mensen deden, zodat we helemaal in stijl waren. Het was weer een gezellige avond, maar het voldeed niet helemaal aan onze verwachtingen. Alles was super duur. De wc kostte ook al geld, en dat was het enige waar we op wisten te besparen: we hadden een briefje van 1.000, en als we daarmee betaalde mochten we doorlopen omdat ze niet genoeg wisselgeld hadden. Whoopwhoop, en zo word je dus rijk en kan je 8,5 maand op vakantie. Ondanks alles duur was hebben we ons zekerrrr prima vermaakt en was het weer een mooie avond.

En toen was het zover... We werden wakker op 3 april. De datum van het grote feest Full Moon. Het feest wat we al weken, zeg maar maanden van te voren op het programma hadden staan. Na een rustige start van de dag, wat relaxen aan het strand en een avondmaaltijd waar we veel te lang op moesten wachten was het tijd om ons om te kleden. We hadden allemaal de avond van te voren een speciaal full mooi t-shirt gekocht: lekker fluoriserende kleuren! We gingen weer helemaal los met fluoriserende kleuren bodypaint en met een emmertje drank in de hand gingen we richting het strand. We wurmde ons tussen de 10.000 mensen, zette de party-modus aan en konden los! Tot maar liefst 08.30 's ochtends hebben we ons vermaakt. Er was allerlei entertainment, zoals glijbanen en springtouwen met vuur (waar ik me niet aan heb gewaagd, kijken was voldoende voor mij). Iedereen was gezellig, iedereen had goede zin en alles stond in het teken van gezelligheid. Ik ben nog nooit naar een strandfeest geweest in de avond, waarbij je vervolgens de zonsopkomst meemaakt en je ondertussen nog steeds de voetjes van de vloer danst. Leuk toch!!! Ondanks het heel gezellig was, moet ik natuurlijk ook weer een puntje van kritiek geven. Het was leuk, maar ik hoorde van te voren zooooooveel mega-leuke-gave-kickende-coole verhalen over dit feest, dat mijn verwachtingen ook mega-giga-super hoog waren. En het feest was mega leuk, maar overtrof niet mijn mega-giga-super hoge verwachtingen. Mooi omschreven toch? Maar hey, we hebben weer een mooie avond in het geheugen staan.

Vervolgens hebben we flink uitgeslapen, de precieze tijd laat ik maar terzijde. Dat ons ontbijt gelijk het diner was zegt vast genoeg. In de avond waren we allemaal nog steeds vrij energieloos, en wilde we op tijd naar bed. Logisch, want om 6 uur 's ochtends moesten we alweer klaarstaan voor de reis naar de volgende bestemming: Krabi. Op deze vroege ochtend vond ik het ook tijd om bij de supermarkt een muntje in de weegschaal te gooien. Na 3 maanden backpacken, na 3 maanden heel wat koekjes en chips, na 3 maanden zon-zee-strand was ik toch benieuwd wat meneer de weegschaal mij had te melden. Met een 0,7 kg extra in vergelijking met 8 januari, de dag van vertrek, mag ik nog best in m'n handjes klappen. Met een dubbele rol koekjes, chips en een tosti stapte we in de overvolle tuktuk en gingen we vervolgens met de boot en bus. Na een tijdje reizen met de bus hadden we een tweede bus-overstap. Er werd hier om ons ticket gevraagd, maar die hadden we afgegeven tijdens de eerste busrit. Ze wilde ons niet meenemen zonder ticket, en de andere buschauffeur was helaas al weg. Volledig gefrustreerd gingen we op zoek naar een oplossing. We hadden al betaald voor de hele reis, dus wilde geen nieuwe tickets kopen. Ik zal de details even laten voor wat het was, maar uiteindelijk na veel bellen en regelen hebben we voor 100 BATH (2,83 euro) per persoon toch de bus naar Krabi kunnen nemen. Een klein bedrag dat niet nodig was, maar in ieder geval 3x zo goedkoop dan de normale prijs. Eenmaal in Krabi aangekomen hadden we een super relaxte private room gevonden, die we voor een spotprijs met 4en konden delen. Helaas opende ik mijn backpack, en kwam ik erachter dat erin gerommeld was. Ik had er een slot op zitten, maar deze moet in de bus in de bagageruimte zijn geopend en vervolgens is er gezocht naar waardevolle spullen die ik er gelukkig nooit in heb zitten. Het is heel stiekem gebeurd, maar ik kwam erachter omdat 1 rits van mijn toilettas openstond, 1 rits anders dichtzat dan normaal en er papieren die in een extra vak 'verstopt' achter allerlei spullen zaten (heel moeilijk eruit te krijgen) ineens bovenop in mijn backpack lagen. Zowel die papieren als al mijn andere spullen zijn niet interessant voor anderen, dus ze hebben niks meegenomen. Maar het idee dat er iemand in mijn tas heeft gerommeld, daar kan ik mezelf ziek van maken. Afijn, even kippenvel en een schok.. En weer door. Ik doe er al een slot op, draag de waardevolle dingen bij me, en meer kan ik niet doen. We zijn 's avonds lekker een drankje gaan doen bij het strand, hebben wat gegeten en zijn toen gaan slapen. Heerlijk, nachtrust kom ik de laatste tijd echt tekort. Helaas ging de wekker wel weer op tijd, want om 08.00 uur werden we opgehaald voor een activiteit: outdoor klimmen op Railay Beach. We kregen schoenen aan waarbij je tenen werden samengeperst en een soort tuigje waarmee je aan een beveiligingstouw werd bevestigd. Na een korte wandeling (waarbij we super veel wilde aapjes en een mega hagedis zagen, of wat het ook was) kwamen we bij hoge rotsen die we als Spiderman moesten gaan beklimmen. Ik vond het best eng, maar je werd heel goed beveiligd met touwen. Als je viel, werd je meteen 'opgevangen'. Het kostte heel veel kracht in je armen en benen, maar het was leuk! Na een ochtend klimmen en een goede lunch hebben we genoten van het prachtige strand van Railey Beach. Tegen 6 uur zijn we terug naar het hostel gegaan, hebben we na een lekkere douche wat gegeten en ben ik heeeeeeerlijk op tijd naar bed gegaan. Hemels, ik was volledig uitgeput!

De volgende ochtend moesten we helaas afscheid nemen van Lotte en Kelly, omdat we vanaf Krabi een andere reisroute hadden. Inge en ik zijn vanuit daar naar ons laatste eiland in Thailand gegaan: Koh Phi Phi. Op dit eiland rijden geen tuktuks of taxi's. We hadden een hostel gevonden op ruim een kwartier lopen, maar gelukkig was er een mannetje dat met een karretje onze tassen naar deze locatie bracht. Het was een grote dorm, met wel zo'n 30 bedden! Super gezellig, want zo leer je gelijk veel mensen kennen. Tijdens onze lunch kwamen we twee Nederlandse meisjes tegen die we eerder ook al twee keer hadden gezien (in Laos en Vietnam). Super toevallig, want we zaten nu weer naast elkaar te lunchen. We besloten samen naar het strand te gaan, en 's avonds weer af te spreken. Met nog een andere Nederlandse kamergenoot gingen we mer vijven wat eten, en daarna op zoek naar een gezellige plek voor een feestje. We deden alsof ik jarig was, en kregen zo gratis drankjes (dat is toch slim, ook weer zo'n tip om 8,5 maand vakantie te kunnen vieren haha). Na een paar gezellige drankjes zijn we richting het strand gegaan, waar echt knallende vuurshows werden gegeven. Het zag er super gaaf uit, en na de shows ging de muziek harder en was er gelijk een geweldig gezellige sfeer. We hadden wederom een gouden avond, maar dit keer zelfs dubbelgoud! Ik durf het bijna niet te zeggen, maar dit kleine strandfeest vond ik nog gezelliger en leuker dan de Full Moon party! De dag erna hebben we Monkeybeach (zie je aapjes) en Maya Bay (bekend uit de film 'The beach') bezocht en zijn we gaan snorkelen. Dit snorkelen was echt geweldig. Je zag heel veel vissen, allerlei verschillende soorten. Men gooide eten in het water waardoor er nog veel meer vissen rondom ons zwommen. Het waren er in totaal wel honderd! Het water was ontzettend helder waardoor het zicht ook echt prima was. Kortom: een super geweldige middag!!! Om deze leuke dag wederom tof af te sluiten, hadden we afgesproken met dezelfde groep van de dag ervoor om weer wat te eten en daarna uit te gaan. Dit was ook weer een grote gezelligheid. Dit keer was om 00:00 een meisje van ons groepje écht jarig, dus hadden we genoeg redenen om extra goed te feesten. Na een beetje uitslapen moesten Inge en ik de dag erna helaas het geweldige eiland Koh Phi Phi verlaten, omdat we op tijd in Bangkok moesten zijn voor de vlucht naar ons 6e land alweer.

Tijdens een bus-overstap richting Bangkok kwamen we uit bij hetzelfde kantoor waarbij we de busrit hadden geboekt met mijn geopende backpack. En je gelooft het nooit, we pakken onze backpacks uit het busje en bij Inge is haar bovenvak (met slotje!) geopend. Ook zij had er gelukkig niets waardevols inzitten. Een ander meisje uit de bus had hetzelfde probleem: ook haar backpack was geopend. Het is dus overduidelijk werk van dat kantoor, aangezien het eerder ook al bij mij was gebeurd. Ik gun hen helemaal niets meer! We moesten vanuit daar nog best een stukje, en hebben daarom tijdens de reis de bagageruimte laten controleren. Gelukkig was er na deze reis niks geks aan de backpacks te zien... Mooi, nu zijn we van deze slechte mensen af.

Met de reis richting Bangkok moesten we weer overnachten in de bus. We kwamen om 5 uur 's ochtends aan en gelukkig konden we vrij snel inchecken bij ons hotel. Zo konden we nog wat extra uurtjes slaap pakken. Vervolgens zijn we naar China Town gegaan. Hier waren we 2 maanden geleden ook al geweest, maar toen hadden we tijd tekort! We hebben een grote markt afgestruind en hebben weer allerlei leuke dingen gekocht.

Gisteren hebben we een uur van een Thaise massage genoten (of ja, genoten is een groot woord. Je wordt in de meest onmogelijke houdingen gelegd en al mijn 10 tenen werden tegelijk gekraakt. Maar verder was het prima) en hebben we onze laatste stappen op de welbekende Khao San Road gezet. En nu is het zover, we verlaten het gezellige en leuke land Thailand. We zijn nu onderweg naar Cairns, in Australië. We hebben er al een vlucht opzitten van 9 uur, en hebben nu een overstap. Onze eerste vlucht was weer een heel spektakel. Een zeer charmante steward die eten rondbracht wist dat we Nederlands waren, en gooide zijn volledige Dikke van Dale kennis eruit. "Wat wil je eten?", "schatje, ik vind je lief" en "alles goed? Heel goed?" kwam allemaal voorbij. Grappig, maar nog meer 'spectaculairs'. Voor de vlucht zei ik tegen Ingeborg: "jeej, straks vliegen. Krijgen we weer Baileys!!" Nou, deze 'droom' is uitgekomen hoor. Bij de eerste drink-ronde vroeg ik of ze Baileys hadden. Woehoee ja hoor.. Ze hadden het! De steward die drinken uitdeelde had gelijk door dat ik van Baileys hield, en kwam na de 2e ronde nog een Baileys brengen. Ik bedoel, kwam nog twee (!!) Baileys naar me brengen. Na een minuutje of 15 kwam hij weer even vragen of alles goed ging. We knikte ja, en kregen vervolgens 'stiekem' allebei weer een flesje Baileys. Op zich leuk, maar we waren niet van plan een Bucket Baileys naar binnen te werken tijdens een vlucht. Uiteindelijk vroeg de jongeman ook nog even wat we tijdens ons 7-uur durende overstap te doen hadden, en vroeg of we anders met hem en zijn collega's wat wilde gaan drinken. Jeetje, we zijn Australië nog niet in of de avonturen beginnen alweer. Uiteraard hebben we dit aanbod afgeslagen. Ik heb lekker 2 Baileys in m'n tas meegesmokkeld en vermaak mezelf wel. Bedankt Emerates Airlines! Natuurlijk stopte ik deze 50 ml. flesjes in mijn doorzichtig hersluitbaar zakje, bij de shampoo en deodorant, om door de Australische douane te komen. Daar kreeg ik enthousiast te horen van de beveiliging: 'Ahhh goed om te zien!!! Baileys in je zakje. Top dat je daar je prioriteiten legt!' Helaas moesten we wel door een extra beveiliging omdat ik 1 appel en Inge 2 appels uit Thailand hadden meegenomen. Die moesten we uiteindelijk wel afstaan, want die waren dan weer niet toegestaan. Super veel moeite voor een appeltje. Maar ach, we zijn inmiddels door de douane, zijn ingecheckt voor de volgende vlucht en zijn klaar om Cairns te gaan ontdekken.

De 8 weken in Azië zijn voorbij gevlogen. Van zowel Thailand, Laos, Cambodja als Vietnam hebben we genoten. Het zuiden van Thailand is echt een feestlocatie. Het hoogtepunt van het zuiden moest de Full Moon Party zijn dacht ik, maar was voor mij toch het snorkelen en de gezellige feestjes op Koh Phi Phi. Natuurlijk was het ook super leuk om weer een vriendinnetje uit Nederland te zien! Ik verlaat Thailand met het gevoel dat ik nog niet alles heb gezien. Ik zou wensen dat we nog meer tijd hadden, zodat ik nog meer eilanden had kunnen bezoeken. Ondanks de 8 weken non-stop rijst en noedels, komt zelfs het eten nog niet mijn neus uit. Lieve Azië, gelukkig komen we in juli weer terug voor 3 andere landen. Hopelijk gaan we daar net zoveel genieten. Op naar Australië, wat natuurlijk ook geweldig is! Wel even een omschakeling, want we willen daar 6 weken gaan werken. We moeten nog werk zoeken, maar waarschijnlijk wordt het iets op een boerderij. Lekker fruit plukken, zie je me al gaan? Ach, ik weet zeker dat we weer super gave dingen gaan meemaken! Australia, here we come!!!!